Próbuję odwzorować naprężenie ścinające na wpust umieszczony w wale poddanym działaniu momentu obrotowego. Wiem, jaką wartość należy uzyskać po obliczeniach która wynosi +- 50MPa. Używam środowiska pracy Generative Structural Analysis.
Nie potrafię odpowiednio zasymulować sytuacji, używam sztywnej części, która podtrzymuje środek mojego klucza i przykładam siłę do klamki w odpowiedniej odległości, na poziomie podpór, które próbowałem z wbudowanym, rolkowym wspornikiem, blokującym stopnie swobody... na próżno.
Naprzeciwko schemat oraz zrzut ekranu tego, czego próbowałem.
Zgadzam się z Tobą, już wykonałem obliczenia, celem tutaj byłaby weryfikacja obliczeń wykonanych poprzez symulację systemu na oprogramowaniu. Jest to część jednego z moich kursów mechaniki ;)
Wyobrażam sobie 2 potencjalne przyczyny takiego stanu rzeczy:
- Sztywny element, który nie tylko przenosi wysiłek, ale jest również nieodkształcalny. Może zatem zakłócić deformacje klucza, immoboilując między nimi pewne twarze.
- Jeśli bezpośrednio zablokowałeś dolną część klucza, oś obrotu będzie znajdować się w grubości klucza, a nie 25 mm dalej, jak na twoim schemacie. Jesteś więc w momencie obliczenia, a nie obliczenia ścinania na kluczu.
Czy próbowałeś, blokując jedną stronę klucza na wysokości styku z trzonkiem (+ podstawa klucza) i bezpośrednio przykładając siłę odpowiadającą momentowi obrotowemu (2250 daN) na przeciwną półpowierzchnię?
Przede wszystkim wielkie dzięki za odpowiedzi, ponownie pracowałem nad moim przypadkiem, przyłożyłem siłę rozłożoną 22500N (siła tnąca) na elastyczną część wirtualną po stronie ścinania, zastanawiam się, czy to prawda, czy może istnieje inna, bardziej rozsądna alternatywa?
W każdym razie zaczynam mieć coś, co wizualnie wygląda jak to, co miałem na myśli.
