W zespole wiążę kilka podzespołów (S-A) o kilku konfiguracjach (o różnych długościach), z wyjątkiem sytuacji, gdy zmienia się konfiguracja jednego z S-A, moje wiązania stają się funkcjami usuniętymi.
Mój S-A to koniecznie inna część przy każdej konfiguracji.
Celem jest zduplikowanie zespołu podstawowego, aby uzyskać różne stałe konfiguracje końcowe (Ass. A - Ass B - Ass C ...), więc nie mogę użyć tablicy ograniczeń, a tym samym sprawdzić, które z nich mam być aktywne, a które nie.
Czy macie jakieś rozwiązania i/lub propozycje, które uniemożliwią mi ponowną aktywację ograniczeń w 500 zestawach?
Jak @Silver_Surfer mówi, potrzebujesz stałego odniesienia. Jeśli nie jest to możliwe w geometrii, można dodać płaszczyznę lub oś, która jest wspólna dla wszystkich konfiguracji, która nie ulega zmianie.
Następnie płaszczyzna jest praktyczna, aby podążać za zmianą długości, wystarczy połączyć ją z jednym końcem, aby naprężenie następowało nawet wtedy, gdy zmienia się geometria (co prowadzi do zmiany liczby ścian i / lub id powierzchni końcowej, gdy liczba otworów zmienia się wraz z długością (jak suwak, kwadrat itp.).
