Witam
Właśnie stworzyłem "płytę falistą" (falistą tarczę) na solidworks i chciałbym zbadać jej odkształcenie pod wpływem ściskania (jak sprężyna).
Problem polega jednak na tym, że z powodu tętnienia nie mogę korzystać z narzędzia do symulacji.
Moim celem byłoby zasymulowanie dwóch nieskończenie sztywnych dysków, które spotykają się ze sobą i w ten sposób kompresują moją część...
Dziękuję za pomoc
Pozdrowienia
Witam
Jest to wykonalne w Simu SW!
Ale nieskończenie sztywny nie istnieje w mechanice. Musisz tylko wskazać materiały, z których wykonany jest każdy z komponentów.
Czy możesz opublikować swój ASM, ale za pomocą funkcji Pack and GO i wszystko w zipie.
Nie pamiętam, jak nazywa się Pack i GOI w wersjach sprzed 2017 roku Jest w pliku ===>???
Witam
Wydaje mi się, że jest to kompozycja na wynos, o której zozo_mp mówię ^_^...
Witam ponownie,
Ponieważ mój plik nie jest duży, mogę go wysłać w takim stanie, w jakim jest. To nie jest złożenie, tylko część, na której chciałem użyć dodatku "SOLIDWORKS Simulation".
Cdlt powiedział:
Dobry wieczór
W twoim modelu 3D jest kilka dziwactw, więcej na ten temat później.
Symulacja, którą wykonałeś, działa, ale nie jest zgodna z rzeczywistością.
Z drugiej strony, narzucone ruchy nie są dobre, podobnie jak strefy nacisku.
Simu nie będzie skomplikowane, zrobię ci to wieczorem i wyjaśnię, jak to zrobiłem. Umożliwi to odtworzenie poprzedniej wersji, ponieważ jestem w wersji z 2018 roku.
Pytanie: Czy jest jedna pralka lub wiele podkładek ułożonych jedna na drugiej?
Do Plutarcha
Dobry wieczór
Bardzo dziękuję za czas, który poświęciłeś mojemu problemowi!
Sytuacja jest następująca: ta podkładka falista jest pierwszą ze sprzęgła wielopłytkowego składającego się ze stosu okładzin ciernych i stalowych tarcz. Tak więc po jednej stronie znajduje się stalowy dysk, a po drugiej płyn, który wywiera ciśnienie. System faktycznie pozwala na postępowość w fazie sprzęgła.
W każdym razie, w uproszczeniu przypuszczam, że moja część jest jakby "umieszczona" na stalowym krążku, na którym spłaszcza się pod wpływem ciśnienia płynu.
Cdlt powiedział:
Witaj Lepenico
Symulacja dobiegła końca, znajdziesz dwa filmy, które pokazują deformację najbliższą rzeczywistości. I zrzuty ekranu, które pokazują przyjętą logikę
Rzeczywiście, z powodu błędu, gdy mówimy o presji.
Ciśnienie to ciśnienie wywierane wewnątrz tłoka. Tłok ma powierzchnię, jest to wynikowe ciśnienie w powierzchni pręta X, które daje siłę tłoka. To jest ta siła, którą musimy poznać.
W międzyczasie włożyłem 120N X 6 = 720 N, ale które są rozprowadzane tylko na powierzchniach metalowych, które się ze sobą stykają.
Rzeczywiście, popełniłeś dwa błędy, ale są one zgodne z tą samą logiką. Umieściłeś powierzchnie, które mają odbierać siłę i powierzchnię styku. W rzeczywistości łuk styka się tylko w jednym punkcie, ale gdy część się spłaszcza, masz powierzchnię, która nieznacznie się powiększa pod koniec zgniatania.
Przypadkowo założyłem styk 5 mm, możemy później dopracować.
Aby wyznaczyć tę powierzchnię, wykonałem szkice w liniach podziału. Linie te umożliwiają wybranie (ograniczenie) powierzchni, aby móc wybrać mały obszar w symulacji bez jakiejkolwiek modyfikacji wewnętrznej struktury części, a tym samym bez wpływu na symulację.
Nie musiałeś robić swojej podkładki na powierzchni, zwłaszcza, że moduł symulacji tego nie lubi. Ponieważ powierzchnie nie są objętościami. Właśnie zamieniłem na przeciągnięcie, nie zmieniając twoich dwóch szkiców.
Kolejna drobna kwestia, używasz dużo szkicowania 3D, aby zrobić oś pionową, nie jest to najszybsze. Ale hej, każdy robi, co chce, ale prawie nikt tego nie robi, inaczej inżynierowie oprogramowania odpaliliby funkcję 2D
Ponieważ nie mamy tej samej wersji, zrobię ci mały samouczek (ponieważ @ac kobra robi to tak dobrze).
Masz to, proszę bardzo
Dobry wieczór Zozo_mp,
Dziękuję za cenną pomoc! Udało mi się zastąpić go przeciągnięciem, ale nie mogę stworzyć linii podziału. Mam wybór pomiędzy "sylwetką", "rzutem" lub "przecięciem", wziąłem przecięcie i wybrałem szkic pochodny2 oraz górną powierzchnię podkładki. Jednak Solidworks mówi mi, że szkic nie ma geometrii konturu... W swoim samouczku używasz źródła i planu 3, ale nie wiem, jak ten plan został zdefiniowany. Załączyłem zrzut ekranu, ponieważ nie jestem pewien, czy wyraziłem się jasno.
Pozdrowienia
C normalny, ponieważ linia nie jest linią, musisz wykonać szkic i to właśnie szkic będzie oddzielnym obszarem od reszty. Więc jeśli ponownie wezmę twój jpeg, potrzebujesz albo dwóch ciągłych linii oddalonych od siebie o 2 lub 3° (tylko nad powierzchnią, która ma być podzielona), a następnie wykonaj okrągłe powtórzenie tych dwóch linii na każdym wybrzuszeniu. A więc linie na wypukłościach na górze i linie na wybrzuszeniach poniżej.
Na załączonym obrazku umieściłem prostokąty, ale z liniami też pasuje. Ważne jest, aby zrozumieć, że te cechy pozwalają SW dokonywać selekcji, w przeciwnym razie wybiera całą twarz. Dzięki liniom lepiej rozumiemy termin "linia podziału"
Pozwala to na podzielenie dużego obszaru według własnego uznania
Witaj Zozo_mp,
Dziękuję za wyjaśnienia. Dzięki temu udało mi się przeprowadzić badanie deformacji i uzyskałem przemieszczenia tego samego rzędu wielkości (patrz załączony obraz).
Nie jestem jednak pewien ograniczenia między rąbkiem a krążkiem. Ustawiłem współosiowość, ale nagle części nie są dołączone do symulacji.
Problem z powierzchnią styku polega na tym, że zwiększa się ona wraz ze wzrostem siły nacisku. Nie wiem, czy ten wzrost jest znikomy, czy nie i czy jest sposób, aby go zamodelować.
Jakiego narzędzia używasz do stworzenia filmu, który pokazuje deformację elementu (zawsze miło jest to zilustrować)?
Pozdrowienia
Witam
Nie wiem, jak zrobiłeś obszar kontaktu (2 równoległe linie lub prostokąt). Wystarczy zbliżyć obie linie do siebie, aby każda strefa zmniejszyła strefę kontaktu.
W rezultacie, możemy bardzo dobrze zobaczyć częstość występowania w zależności od szerokości słynnych obszarów.
Zrobiłem nową symulację bez cymbleau, aby nie umieszczać żadnych artefaktów w systemie. Zastąpiłem go obszarami pola bramkowego krążka (mała średnica).
Nie dopracowałem tego, ale zobaczę, jak zrobić to jeszcze lepiej pod względem realizmu, czyli jak najbardziej zbliżonego do prawdziwego życia. Ponieważ podkładka zmienia te dwie średnice, jeśli całkowicie ją zmiażdżysz, ale nie liczy się to w centymetrach.
Jeśli chcesz lepiej zobaczyć deformacje na grzbiecie pofałdowania, po prostu wykonaj symulację na jednej czwartej części. Prawidłowo umieszczając linie przecięcia, to tak, jakbyśmy mieli tylko widok przekroju.
To powiedziawszy, jeśli spojrzymy na liczby, jeśli umieścimy całkowitą siłę 2100 N, mamy:
Dla grubości blachy wynoszącej zaledwie 1,9 mamy tylko 0,186 mm przemieszczenia, podczas gdy dochodzimy do 6,912 dla granicy plastyczności 7,000e+08.
To pokazuje, że twój materiał nie jest zbyt elastyczny i dlatego zmiana krzywizny w punkcie styczności z tłokiem lub kowadłem jest "upsilonnesque".
Zamierzam zrobić bardzo kompletny samouczek na temat podkładek falowych zgniatających, ponieważ nie jesteś pierwszym, który stawia ten problem, szczególnie w przypadku podkładek zabezpieczających z łożyskami kulkowymi.
Pozdrowienia
PS: Masz wadę w swojej części, ponieważ średnica wewnętrzna nie jest cylindryczna, ale patatoidalna. Lepiej jest usunąć materiał, aby w pewien sposób ponownie wywiercić średnicę wewnętrzną. Ułatwia to wybór punktów podparcia dla wymuszonych ruchów (na przykład na cylindrach). Spójrz tutaj na to, jak może wyglądać (lepiej) samouczek, który robię najpierw dla Ciebie i społeczności.
Dobry wieczór
Odtworzyłem podkładkę przez wytłaczanie, aby uniknąć tego niecylindrycznego problemu. W rezultacie można również uniknąć siedzenia. Wyniki wydają się spójne.
Załączam model.
Pozdrowienia
Witaj Leprenico
Bardzo dobrym pomysłem jest wykorzystanie deformacji do uzyskania falowania Z drugiej strony, dokonałeś przybliżeń, nie ograniczając obszaru deformacji. Możemy to omówić później, ponieważ jeśli przyjrzysz się uważnie, twoje fale mają płaskie obszary. (Przerobiłem kawałek całkowicie z splajnem 3D na powierzchni i teraz zmarszczki są idealne z kontrolą krzywizny. Mam dostępną część)
Z drugiej strony to nie przypadek, że umieściłem siedzisko centrujące
Dzięki temu wierzchołki grzbietów mogą obracać się w dwóch kierunkach jednocześnie, gdy krążek się spłaszcza.
Rzeczywiście, w symulacji należy pamiętać, że nie można umieścić wiązań, jak w złożeniu, ale należy wprowadzić wymuszone przemieszczenia, które są prawie takie same, z wyjątkiem tego, że w zależności od przypadku trzeba częściowo powtórzyć to, co zostało ograniczone w złożeniu.
Tak więc solidarność (i/lub bez penetracji) nie oznacza spawania.
Wadą sposobu, w jaki stworzyłeś ograniczenia, jest to, że krawędzie są stałe (i dlatego nie mogą poruszać się w ruchu, co zniekształca ruchy w porównaniu z rzeczywistością. Tak więc z czterech stref grzbietów tylko jedna musi być unieruchomiona, pozostałe muszą być z przemieszczeniami translacyjnymi (użyj funkcji zaawansowanej). W pierwszym zgodnie z kierunkiem płaszczyzny 1, a drugim zgodnie z kierunkiem płaszczyzny 2 umieść 1 mm.
Uwaga ta odnosi się również do wiązania centrującego, które nie zostało umieszczone (ponieważ dolne grzbiety są nieruchome). Jest to błąd, ponieważ gdy podkładka się spłaszcza, wydłuża się o 0,12 mm, a średnica zmienia się o 0,02, więc jeśli wszystko jest naprawione, jej nieuwzględnione odkształcenia będą miały wpływ na wynik odkształcenia. Widać to bardzo dobrze u von Misesa czy w Podróżach.
Jeśli dokonasz przybliżenia, nie stanowi to problemu, jeśli chcesz być rygorystyczny, lepiej wykonać właściwe ruchy. (Jest to dobra higiena projektowania, którą należy przyjąć od początku swojej kariery) Na przykład, jeśli masz osie z częściami połączonymi ze sobą, masz na przykład odkształcenia większe niż tolerancja otworów.
Pozdrowienia