Odbywa się to dość regularnie na przykład w przypadku planów części spawanych mechanicznie lub planów montażu.
Następnie, jeśli plan ma zespół w pierwszym arkuszu, a w kolejnych arkuszach szczegółowe plany wszystkich części składających się na zespół, możesz szybko skończyć z ogromnym plikiem.
Co do zasady unikamy, z wyjątkiem planów z nomenklaturą, gdzie (lub arkusze) odpowiadające opisowi elementów mogą mieć inną wielkość niż rozmiar samego planu.
Używam kilku arkuszy tylko do mechaniki spawanej, jednego arkusza do cięcia i wymiarowania spoiny, drugiego arkusza do przeróbek obróbki. Części klasyczne wykonywane są z jednym plikiem na plan, numer planu jest jednocześnie nazwą pliku.
Ale jak wspomniano wcześniej, jest to wykonalne, ale w zależności od liczby arkuszy plik może szybko przybrać na wadze.
Dla nas bardzo powszechne jest "żonglowanie" między kilkoma formatami. W rzeczywistości ma ogólne plany, które mieszczą się między A0 a A1, szczegółowe plany często od A4 do A2. Plany "papierowe" są bardzo przydatne na czas prezentacji do produkcji lub bezpośrednio do realizacji. Archiwizacja pozostaje bardzo skomputeryzowana, więc nie ma znaczenia format.
W innych moich zawodach schemat elektryczny pozostał w formacie A3 (łatwy do wydrukowania w dużych nakładach) i wystarczająco przejrzysty, aby można go było zrealizować. Ponadto plany były nadal przekazywane klientom (wewnętrznym lub zewnętrznym) w tym formacie. Wszystkie okładki, nomenklatury, ... często były w formacie A4.
W przypadku DDE, architektura,... A0 lub A1 jest bardzo powszechne, zobacz trochę specjalnych formatów typu A0 wydłużonych dla niektórych budynków.