Hallo Stef
Een set is bijvoorbeeld een smidstang. Het geheel bestaat uit twee armen met een as tussen de twee
Dus in het begin is de klem een beetje open of gesloten en heb je een contact tussen de as en de twee delen van de klem.
Als je een matige kracht op de armen uitoefent, heb je twee effecten: de aanhaalinspanning zal toenemen en je zult het zien in het resultaat, een bepaalde buiging van de armen
De twee kleine hendels van de klem zullen elkaar raken om het onderdeel vast te klemmen, maar omdat je een contact zonder penetratie hebt geplaatst, zullen de twee armen van de klem na het overschrijden van een bepaalde flexibiliteit uiteindelijk raken als je veel klemdruk blijft uitoefenen.
Dit is waar het het verschil maakt omdat je dan een laat contact hebt tussen twee sets.
Een vereenvoudigde assemblage is een arm van de klem en het "contact tussen de set" is het contact tussen de twee armen.
In de cursussen nemen ze dit eenvoudige voorbeeld van de klem, maar als je twee assemblages neemt, laten we zeggen mechanisch gelast complex, dan is elke assemblage inderdaad een set (dat wil zeggen onderdelen die een asm vormen).
Maar jij, als ontwerper, weet dat deze twee sets elkaar uiteindelijk kunnen raken en uiteraard kunnen de onderdelen in het echte leven niet in elkaar doordringen, je definieert dat er een contact kan zijn tussen deze twee sets (meestal een stop die een buiging beperkt).
Waarom SW dit onderscheid maakt
1°) omdat er in het begin geen contact is tussen de twee gebieden van de twee verzamelingen, dus je hebt geen andere keuze om tegen SW "mijn pot'-berekening voor mij" te zeggen op het moment dat deze twee verzamelingen elkaar zullen raken en wetende dat ze elkaar niet zullen kunnen doordringen.
2°) het is noodzakelijk om in deze gevallen de keuze "grote verplaatsingen" te activeren, het systeem berekent inderdaad de verplaatsing door iteratie en als het een bepaalde waarde overschrijdt, zal het de berekening stopzetten, aangezien deze verplaatsing te belangrijk is. Als je veel verplaatsing plaatst, zal het een hogere verplaatsing tolereren (maar die binnen een bepaalde waarde blijft). Zeer handig in het geval van mechanisch gelaste frames of zachtere materialen zoals aluminium of buigen kan op een natuurlijke manier belangrijk zijn.
3°) Het is ook in dit geval dat de keuze "geen penetratie" wordt begrepen en al zijn betekenis krijgt, omdat de twee stukken in het begin niet in contact staan. Merk op dat de meeste beginners (ik was er een) "geen penetratie" controleren terwijl hun montage zonder speling is: dat de twee stukken elkaar raken met een normaal globaal contact en dat er geen beweging van sets is. In de meeste gevallen is de keuze "geen penetratie" overbodig zolang er normaal spel is.
@m.blt zal mijn opmerkingen zeker aanvullen met andere voorbeelden en uitleg.
Vriendelijke groeten
simulation_entre_ensemble_vue_1.jpgsimulation_entre_ensemble_vue_2.jpg