Czy znasz sposób na usunięcie funkcji nadrzędnej bez powodowania całkowitego usunięcia funkcji podrzędnych? Głównie wtedy, gdy mamy wyciągnięcie potomne z powierzchnią wyciągnięcia nadrzędnego jako płaszczyzną szkicu.
Istnieje metoda wyszukiwania referencji (kliknij prawym przyciskiem myszy funkcję nadrzędną , a następnie "Rodzice/Dzieci... ") dołączony do tej funkcji nadrzędnej, ale może być długi i żmudny w zależności od części do przetworzenia.
Zasadniczo chciałbym, aby reagował tak, jak wtedy, gdy szkic staje się chwiejny, ponieważ utracił element odniesienia: wystarczy zawiesić szkice i plan szkicu.
Czy znasz jakąś sztuczkę?
Załączam prosty przykład, spróbuj usunąć funkcję "PARENT", chciałbym, aby funkcja "CHILD" pozostała aktywna z komunikatem o błędzie dotyczącym jej szkicu.
1.Edytuj funkcję nadrzędną, a następnie usuń krawędź, która tworzy powierzchnię odniesienia, a następnie umieść identyczną linię i odbuduj funkcję
Logicznie rzecz biorąc, szkic utraci powierzchnię odniesienia
lub
2.Utwórz płaszczyznę odległą od początku układu współrzędnej, która będzie pasować do powierzchni odniesienia, a następnie skieruj powierzchnię odniesienia szkicu potomnego z powrotem na tę płaszczyznę
Jedną ze sztuczek może być skopiowanie funkcji do drzewa za pomocą CTRL+C.
Kliknij powierzchnię lub upuść funkcję i naciśnij CTRL+V.
W ten sposób szkic chwieje się we wszystkich swoich odniesieniach i wystarczy je odłożyć.
Jeśli szkic został ograniczony tak bardzo, jak to możliwe "względem siebie" (najmniej odniesień zewnętrznych, na przykład dla otworów, wymiaruje je względem siebie, a nie wszystkie od krawędzi), umieszczenie go z powrotem w linii będzie szybkie.