Witam
Chciałbym z tego skorzystać, ale przyszła wersja :(, z drugiej strony widzę, że naprawiłeś górne powierzchnie, czy nie byłoby jeszcze bardziej precyzyjne, gdybyś zastosował styk bez penetracji + mocowanie na poziomie (wirtualna ściana + kotwienie)!?
Witam @Lynkoa15
Z tego, co zrozumiałem, kontakt bez penetracji nie jest odpowiedni.
Kontakt niepenetrujący jest stosowany, gdy dwie części są oddalone od siebie np. o kilka mm i podczas odkształcenia obie części będą się stykać. Od momentu nawiązania kontaktu odkształcenie ustaje, ponieważ nie ma możliwej penetracji.
Naprawiłem górne boki, ponieważ są one przykręcone do korony, która ma ponad 40 mm, więc nie odkształca się (patrz zdjęcia na początku postu).
W poniższym poście naprawiłem tylko otwory na i niewiele to zmienia.
Po co! Wywieram nacisk od dołu do góry, ponieważ pozwala to zobaczyć odkształcenia, a nawet blokady, które mogą wystąpić na szynach, które służą do przesuwania ramy + mankietu + zaworu.
Dlaczego jeśli górna część jest zamocowana, pozwala to na uwolnienie dolnych nakrętek, a tym samym na zobaczenie wszystkich odkształceń na płaszczyźnie X i Z
2 polubienia
Witam @Zozo_mp (i witam wszystkich),
@Zozo_mp, bardzo dziękuję za poświęcenie czasu na przestudiowanie mojego modelu 
.
Ze swojej strony mam trudności z wyciągnięciem czegoś z moich obliczeń (duże problemy, zwłaszcza ze złączami "śrubowymi")
Aby porównać nasze metody:
Części: aby uprościć problem, pracuję na 1/4 modelu i wykluczyłem pręty gwintowane i nakrętki. I ja też jestem w "całej objętości".
Połączenia: Ze swojej strony wziąłem pod uwagę:
- Lokalna interakcja "kontaktowa" między nogami w obszarze kołnierza (aby umożliwić zbliżenie bez penetracji)
- Łączniki śrubowe o napięciu wstępnym 60 Nm (średnia wartość dla standardowego dokręcania klucza, bez naprężania w skrócie); i wyraźnie jest problem w moim modelu, ponieważ mam ograniczenie na poziomie 340MPa w tym obszarze, nawet przy usuwaniu obciążeń... Twój pomysł na "fałszywe" wydaje mi się interesujący.
Podróż narzucona:
- Symetria (ponieważ pracuję na 1/4 modelu)
- Na płaskownikach w górnej części: Płaska podpora + czop wsuwany w otwory (zamiast "fix")
- Jeśli chodzi o kontakt między narzędziami a rurką tulei, nie wiem, jak na to patrzeć; W pewnym sensie jest to rura, która trzyma oprzyrządowanie, ale mimo wszystko nie możemy uznać całości za integralną, ponieważ całość może odłączyć się od rury...
Obciążenia:
Na początku obliczeń przyjmuję współczynnik bezpieczeństwa równy 2:
- Grawitacja: 9,81*2 = 19,62 m/s²
- Obciążenie: waga zaworu + tuleja 24600N / 4 podpory * współczynnik 2 = 12300N (bez uwzględnienia współczynnika na 6150; dlaczego 4000N dla Ciebie?). Z mojej strony obciążenie skierowane w górę, przyłożone do otworu, w którym zwykle mieści się pręt gwintowany.
Siatka: w oparciu o krzywiznę (czy połączenie jest bardziej odpowiednie?)
Nie wahaj się, jeśli nie jestem jasny w moich wyjaśnieniach 
Załączam kilka zrzutów ekranu z ładowania i wyniku ograniczenia
Witam ponownie,
Przeprojektowałem mój model obliczeniowy w oparciu o Twoje opinie; W szczególności podjąłem się pomysłu fałszywych. Wydaje mi się to dość spójne (73 MPa przy maksymalnym naprężeniu na rurze po przekątnej pod górną płytą).
Z drugiej strony udoskonaliłem moje obliczenia w krytycznych obszarach za pomocą kontrolek siatki i nie mam zbieżności wiązań; wręcz przeciwnie, szybują w górę (534 MPa w ostatniej iteracji...). Z grubsza podzieliłem przez 2 maksymalny rozmiar elementu dla każdej iteracji.
Próbowałem obliczeń tylko na stopie i mam ten sam problem.
W załączeniu kilka screenów (ostatni wynik i siatka + tendencja)
Ktoś ma pomysł?
Z góry dziękujemy za Twoją opinię
Naprawdę nie wiem, co ci powiedzieć, ale w najbardziej przyjazny możliwy sposób, oto, co mogę ci powiedzieć na podstawie twoich najnowszych zdjęć. Uwagi zgłoszone w kolejności ostatniej wiadomości.
Powinieneś wiedzieć, że kiedy przez 55 lat zajmujesz się kawałkami złomu we wszystkich kierunkach, w końcu wiesz, jak części będą się ogólnie odkształcać, zwłaszcza na ramach, jest to prostsze.
Dlatego zastosowałem pewien sposób umieszczania punktów stałych i obciążeń.
Bardzo pomaga nam fakt, że Twój mankiet jest bardzo duży i bardzo sztywny. Sztywny do tego stopnia, że nie jest potrzebny do symulacji, ponieważ można go zastąpić obszarami styku
Symulacja pozwala nam lepiej dostrzec koncentracje naprężeń, a zwłaszcza interakcje globalne.
Twój model jest bardzo prosty i korzystny
[WŁĄCZONY TRYB NICEI]
-
Praca na 1/4 modelu nic nie daje, ponieważ wykonanie symulacji na całym modelu zajmuje mniej niż trzy minuty. Ponadto, jeśli spojrzysz na model lub wideo, zobaczysz, że istnieją zniekształcenia, które pochodzą z innych części modelu lub przechodzą do nich. Praca na 1/4 oznacza, że z całego modelu wybieramy analizę tylko jego części.
-
Mówisz, że wszyscy jesteście w objętości, ale w modelu połowa części jest zadeklarowana jako "belka" lub inna. Teoretycznie tryb mieszany nie stanowi problemu, z wyjątkiem tego, że aby zobaczyć wyniki, a w szczególności stężenia naprężeń, widzimy gorzej. Musisz spojrzeć na stan każdego pokoju i sprawdzić, czy wszystkie są w trybie "Głośność".
-
Nie korzystałem z trybu bez penetracji z następujących powodów:
a) Aby doszło do kontaktu, wewnętrzna średnica ramy musiałaby być w stanie się zmniejszyć, co jest niemożliwe, ponieważ promień wewnętrzny jest mniejszy niż 2 mm.
(b) Na koronie mankietu nie powinno być żadnych, aby części mogły zbliżyć się do siebie. -
Myślałem, że powiedziałem ci, że łączniki śrubowe to ślepy zaułek. Moje stwierdzenie potwierdza analiza, z której wynika, że z jednej strony części nie zbliżają się do siebie, a atrapy prawie nie są naprężone przy naprężeniu
a) To na dowód tego, co mówiłem, że wkręciłem w ciebie fałszywe do i możesz zobaczyć w wynikach Von Misesa, że nie są one zamówione.
b) Włożyłem te, bo widziałem, że coś Ci przeszkadzało. Rysunki ołówkiem twojego pierwszego kroku były oparte na fałszywej przesłance z powodów wskazanych poniżej i poniżej.
c) Fałszywe upraszczają obliczenia, ponieważ są uważane za części, a wyniki dotyczące tych części są bardziej widoczne w analizie. -
Piszesz "Na okładkach w górnej części: Podpora płaska + czop wsuwany w otwory (zamiast "mocowania"
Nie, ponieważ te części są przykręcone do korony i są solidne, ten element jest całkowicie przymocowany do korony.
a) Ponieważ przedstawiłem, że byłoby to dla Ciebie umiarkowanie akceptowalne, przeprowadziłem ostatnią symulację, w której umieściłem tylko otwory na korony jako zamocowane.
Wynik pokazuje ledwo widoczną różnicę w porównaniu z mocowaniem na górnej pokrywie. -
Mówicie: "Nie wiem, jak na to patrzeć; W pewnym sensie jest to rura, która trzyma narzędzia, ale mimo wszystko nie możemy uważać całości za solidarną, ponieważ całość można odłączyć od rury.
a) Tuleja zapobiega zmniejszaniu się średnicy ościeżnicy, ponieważ Ø wewnętrzna = Ø zewnętrzna tulei (2 mm luz przy Ø 1422 mm to nic)
b) Nie można go odłączyć od rury, ponieważ część, która ma brakon (rozpórkę) nie odkształca się znacząco.
c) Inne części, które przyczyniają się do opasywania, nie mogą się poruszać, ponieważ nakrętki nie są naprężone podczas normalnego użytkowania. (Por. 4.c powyżej)
d) "Obciążenie: ciężar zaworu + tuleja 24600N / 4 podpory * współczynnik 2 = 12300N (bez uwzględnienia współczynnika na 6150; dlaczego 4000N dla Ciebie?). »
Waga całkowita wynosi 2400 kg, w zaokrągleniu 24000N / 4 = 6000 N na stopę. Nie podałem ci właściwej wersji, ale nawet przy 6000 N na stopę nadal masz CS na poziomie 5,7. -
Dla współczynnika bezpieczeństwa nie podaję go na początku i patrzę na ten wyliczony przez SW a posteriori. Zmienia tylko wygląd wyniku, ale nic na rzeczywistym CS.
Dla twojej informacji, do obsługi ciężkich ładunków, CS 2 jest niewystarczający. Ponieważ Twój CS jest obliczany w statyce i w przypadku najmniejszego uderzenia lub wydłużenia łańcucha lub zawiesia, możesz z radością przekroczyć CS wynoszące 2.
Nasi koledzy powiedzą Ci, czego używają ( @stefbeno lub @ObiWan) -
Ostatni punkt:
Prezentacja Twoich wyników pokazuje nierealistyczne zniekształcenia.
Wykres naprężeń musi być ustawiony poprawnie, ponieważ tryb automatyczny często ma wartość 1000 lub wyższą.
W modelu, który Ci odesłałem, jest to 100, w przeciwnym razie nie widać żadnych odkształceń, ponieważ maksymalne przemieszczenia są mniejsze niż mm (nawet przy obciążeniach 24 000 N)
Pozdrowienia
1 polubienie
Z bardzo grubą siatką i bez żadnej fantazji nie mam koncentracji ograniczeń. Używam siatki opartej na krzywiźnie
Zauważ, że nadal nie podzielam twojego sposobu umieszczania ograniczeń "ale hej 
)
1 polubienie
Niestety, nie byłbym zbyt pomocny w tej dziedzinie, ponieważ nie jestem z nią zbytnio skonfrontowany.
Z doświadczenia wiem tylko, że w podnoszeniu (winda) jesteśmy raczej na koefie 10.
Co więcej, kiedy muszę coś zwymiarować, wolę unikać zwiększania obciążenia: pozwala to uniknąć gromadzenia się " pasków ", gdy ktoś ponownie używa mojego kawałka i nakłada własny współczynnik lub nie widział, że współczynnik został już nałożony.
2 polubienia
Witam
Pytania o obecność 4 " stóp " i o " sztywny " mankiet...
Obecność 4 stóp do umieszczenia konstrukcji na szynach rodzi pytanie, w jaki sposób rozkładają się siły podczas montażu tulei i korpusu zaworu.
Najbardziej niekorzystna hipoteza zakłada, że jedna z nóg nie będzie stykać się ze stołem, ze względu na słabe dopasowanie jego wysokości, lub wadę geometryczną szyn stołu podczas ruchu...
Inaczej mówiąc: jakie nagromadzenie " wad " można przyjąć, aby 4 stopy były w kontakcie?
Aby przeprowadzić symulację, styki uziemiające 3 z 4 stóp są modelowane za pomocą rur " punktowych", a czwarta pozostaje wolna.
Z tych samych powodów podparcie gruntu o wymiarach 3 na 4 stopy ma wpływ na rozkład obciążenia na stykach między mankietem a górnymi płytami konstrukcji. Aby go przeanalizować, wystarczy zintegrować z symulacją zgrubny model tulei i korpusu zaworu. Obciążenie jest następnie reprezentowane przez ciężar ciążący na wszystkich częściach (2150 kg dla tulei bramy, 310 kg dla oprzyrządowania).
Czas obliczeń jest tylko nieznacznie skracany przez te nowe części, których siatka może być dość gruba.
Wyniki wskazują na wartość przemieszczenia pionowego odłączonej stopy wynoszącą 1,05 mm.
Ta wartość jest maksymalną wadą konstrukcji (stół, narzędzia, regulacja itp.), aby mieć nadzieję na kontakt wszystkich 4 nóg. Uważaj, kod koloru jest nietypowy ze względu na negatywne ruchy: czerwony = nieruchomy, niebieski = maksymalny ruch.
W tym skrajnym przypadku, gdy jedna stopa jest odłączona, obciążenie jest przenoszone prawie równomiernie przez dwie przeciwległe stopy w kontakcie, tj. 12 kN daN każda.
Siły wywierane przez mankiet na dwie płytki związane z obciążonymi stopami wynoszą około 16800 N, skierowane w dół. I odwrotnie, pozostałe dwa stopnie są naprężone w górę, siłami rzędu 4900 N. To właśnie elementy gwintowane będą odpowiedzialne za utrzymanie tych styków.
Naprężenie pozostaje w zasadniczo akceptowalnych granicach (cs > 5), z wyjątkiem obszarów koncentracji o geometrii pofałdowanej, na połączeniu górnych płyt i rur.
Pozdrowienia.
5 polubień
Cześć @Zozo_mp ,
Styk niepenetrujący bardzo dobrze sprawdza się w przypadku połączeń śrubowych. Dzięki temu można zobaczyć obszary, które się odklejają i obszary, które pozostają podparte dzięki naprężeniu wstępnemu śrubowania. Wzrost naprężeń w może również wystąpić, jeśli ich zginanie jest znaczne.
Jak @Lynkoa15 powiedział, zarządzanie powierzchnią podparcia, na której zostaną połączone, znacznie zwiększy odkształcenia zespołu i z pewnością spowoduje wzrost pewnych naprężeń.
2 polubienia
Jeśli możesz przynieść dodatkowe informacje lub przykład, byłoby miło.
Byłem przekonany, że łącznik śrubowy nie akceptuje na przykład kilkumilimetrowego odstępu między dwiema płytkami. Być może źle zrozumiałem lub źle nagrałem, jak korzystać z tego łącznika podczas treningu. 
Pozdrowienia
Oto przykład zarządzania stykami i przykręcania: 3 kolumny przykręcone do łożyska. Łożysko jest poddawane działaniu siły dążącej do odsunięcia łożyska od kolumn. Kolumny są przymocowane do ich podstaw.
Pozwala to na uzyskanie nacisku między łożyskiem a kolumnami:
Jeśli obróbka wstępna jest zbyt słaba i/lub łożysko zbyt elastyczne, można zauważyć, że podpora znajduje się tylko na zewnątrz, a kolumny nie stykają się już po stronie wewnętrznej.
Uwaga: bądź ostrożny, ponieważ zarządzanie kontaktami sprawia, że obliczenia są bardzo ciężkie, ponieważ obliczenia są iteracyjne (więc czas obliczeń może stać się bardzo długi).
2 polubienia
Dziękuję @froussel bardzo ładny i dobrze zilustrowany przykład
Rozumiem co zrobiłeś, ale w przypadku @stephane.yvart_1 wydaje mi się, że nie może to mieć zastosowania ze względu na dużą przerwę między dwoma gramofonami.
Nie zarabiamy dużo, ale świetnie się bawimy!
Zapraszamy @Zozo_mp
W przypadku @stephane.yvart_1 wystarczy utworzyć płaszczyznę odniesienia odpowiadającą powierzchni nośnej kołnierza i użyć " kotwiących " między otworami jego występów a tą powierzchnią uważaną za sztywną. Działa dobrze i pozwala zobaczyć miejscowe odkształcenie występów mocujących.
W przeciwnym razie rozwiązanie @m_blt też się sprawdza: modelujesz kołnierze i rurę i przynajmniej masz wszystko (z drugiej strony, jeśli zarządzasz stykami i, musi to zacząć zajmować trochę czasu pod względem obliczeń...).
Dużym plusem jego kompletnego modelowania jest rzeczywiście rozważenie przypadku ze złym wsparciem ze względu na hiperetatyzm 4 stóp.
2 polubienia
Dziękujemy@froussel
Ale tak jest oczywiście 
Właściwym rozwiązaniem w tym przypadku jest śruba kotwiąca, która różni się od standardowej nakrętką.
łyk! Nigdy nie używam kotwiących!
Jesteś bardzo dobrym facetem!
Pozdrowienia