Będąc zarówno użytkownikiem SolidWorks, jak i Autocad, chciałbym znaleźć sposób na łatwiejsze ustalanie planów układu.
Aby to zrobić, chciałbym móc połączyć zalety SolidWorks (widok 3D, rendering, zestawienia materiałów...) i zalet autocada (szybkość rysowania, łatwa zmiana rozmiaru elementów).
Czy w SolidWorks istniałby sposób na szybkie implementacje poprzez importowanie konfigurowalnych elementów bibliotecznych o zmiennym rozmiarze, które w miarę możliwości byłyby automatycznie lub łatwo umieszczane względem siebie nawzajem (na przykład umieszczanie elementu automatycznie na podłodze lub przy ścianie)?
Reprezentacje, które chcę mieć, będą tylko dość prostymi wizualizacjami, aby mieć pojęcie bałaganu, a także wizualizacji komercyjnej.
Z góry dziękuję za wszelką pomoc i przykład, jaki mógłbyś mi dać.
Tworzenie biblioteki w solidworks jest możliwe. Ponadto oferuje już wiele konfigurowalnych części w swoich bibliotekach.
To samo dotyczy łatwego pozycjonowania elementów podczas montażu. Jest jednak wiele do zrobienia na wcześniejszym etapie. Aby to zrobić, musisz otworzyć każdy ze swoich pokoi i kliknąć na:
Wstawianie -> geometria odniesienia -> Odniesienia do ograniczeń ...
Następnie należy wybrać żądane powierzchnie i wiązania. W ten sposób, podczas importowania tych części do złożenia, solidworks spróbuje umieścić je za Ciebie. To sprawia, że pozycjonowanie jest znacznie szybsze (szczególnie w przypadku...)
jak mówi Matthieu, dzięki oprogramowaniu łatwo jest stworzyć dedykowaną bibliotekę, zwłaszcza jeśli części często wracają z inną geometrią: rodziny części są do tego idealne
dla komercyjnej wizualizacji, za pomocą Photowiew, możesz tworzyć układy jak do katalogu zdjęć
Moje obawy dotyczą nie tyle jakości graficznej mojego układu, co prostoty szybkiego wykonania go ze standardowych elementów (dlaczego nie konfiguracji czy rodzin części).
Rzeczywiście, istnieją narzędzia takie jak Photoview lub SolidWorks composer, które wydają mi się szczególnie odpowiednie do ilustrowania z modeli SolidWorks.
Jeśli chodzi o tworzenie samego wdrożenia, to metodologia, którą mam na myśli, wyglądałaby następująco:
-Tworzenie środowiska z planu AutoCAD, wyciąganie ścian i tworzenie podłogi, okien itp
- Import elementów standardowych i stałych (których wymiary się nie zmieniają, prosty element biblioteczny)
- import i adaptacja "na bieżąco" elementów standardowych, ale których wymiary mogą się różnić.
W niektórych przypadkach wymiary mogą rzeczywiście stanowić rodzinę części dla dobrze zdefiniowanych wymiarów. Z drugiej strony, w niektórych przypadkach będę musiał dostosować wymiary do otoczenia (dokonać dostosowania). Musiałbym więc być w stanie w bardzo prosty sposób zmodyfikować moją rodzinę części, aby poprawić dany wymiar. W tym ostatnim punkcie nie znalazłem jeszcze rozwiązania wystarczająco prostego jak na mój gust. Próbowałem za pomocą parametrów równania, ale zmienia to wszystkie wystąpienia tych samych elementów bibliotecznych.
Jeśli chodzi o odwołania do ograniczeń, spróbuję. Nie znałem tej funkcji. Raczej szukałem inteligentnych komponentów, ale nie nadaje się to do mojego przypadku.
Jeśli adaptowane komponenty mogą nie być częściami, ale funkcjami (zbiorem funkcji), możemy ewentualnie rozważyć użycie funkcji bibliotecznych, jest to wykonalne na przykład w przypadku montażu okien z ramą w ścianie.
Udało mi się wypróbować Wasze sugestie i okazuje się, że kombinacja "Odwołanie do ograniczeń" + "Wydawca konfiguracji" daje mi wynik bardzo zbliżony do tego, na co liczyłem.
Daje mi to coś bardzo wydajnego, co dość szybko umieszcza moje elementy w przestrzeni i pozwala mi łatwo przełączać się między stworzonymi przeze mnie standardami w konfiguracjach.
@Coyote: Czy znasz sposób, aby móc zmienić w locie w zestawie jeden z wymiarów sterowanych przez wydawcę konfiguracji, zapisując wartość, która nie została jeszcze utworzona w tabeli konfiguracji? Oznacza to, że stwórz rodzaj "niestandardowego" bez konieczności ręcznej edycji tabeli w pokoju.
Jeśli masz odpowiedź na to pytanie, miałbym wtedy wszystkie elementy, aby skomponować moją bibliotekę do moich implantacji.
Konfiguracja wydawcy pozwala na to, jeśli na początku utworzysz go bez rodziny pomieszczeń.
Tworzysz część, tworzysz konfigurację publikatora przy użyciu wymiarów, które chcesz kontrolować, a następnie wchodzisz w tryb: Tworzę linie rodziny części w locie!
Osobiście używam go tylko w tym trybie, nigdy w trybie, w którym zarządzam istniejącymi rodzinami dep iece.
W pomocy naprawdę możesz znaleźć oba tryby, ale jeśli nadal masz wątpliwości, mogę przekazać Ci plik!
Teraz doskonale działa Configuration Publisher. Dziękuję bardzo, to naprawdę świetne!
Wygenerowanie modelu zajmuje kilka sekund, ale jest warte kompromisu w postaci swobody konfiguracji w czasie rzeczywistym.
Udało mi się mieszać listy rozwijane i wolne pola w interwałach, aby uzyskać większą precyzję w moim modelu.
@Matthieu: Zauważyłem, że odwołania do ograniczeń nie działały między dwoma encjami w tym samym pokoju. Czy to normalne?
Referencje sprawdzają się idealnie, gdy chcę na przykład zaaranżować mebel w pokoju. Jest namagnesowany bezpośrednio na podłogę lub przy ścianie.
Z drugiej strony nie mogę sprawić, żeby można było skleić ze sobą np. dwie półki z tego samego pomieszczenia (ale w innej konfiguracji).
Tworzy to tylko ograniczenie kontaktowe, ale jeśli jest to możliwe, byłoby idealnie.
Wreszcie, jeśli chcę dotrwać imadło do końca, czy byłoby możliwe sprawienie, aby po przytrzaśnięciu jednego elementu do drugiego, nowy domyślnie przyjmował te same wartości parametrów, co pierwszy (np. głębokość i wysokość)? W moim przypadku pozwoliłoby to uniknąć niektórych błędów remisu.
Przepraszam za spóźnioną odpowiedź, nie widziałem Twojej ostatniej wiadomości.
Zauważyłem, że aby związać tę samą część z różnymi konfiguracjami, zależy to od konfiguracji, do których wstawisz komponent.
Na przykład mamy room1 z config1 i config2.
W zestawie, jeśli istnieje już część 1 z config1, konieczne jest, aby podczas wstawiania drugiego config2 komponent był w config2 od samego początku.
Niestety nie znam szybkiego i łatwego sposobu, aby móc wybrać konfigurację przed jej włożeniem. Ze swojej strony wiem tylko, że utwór pojawia się w tej samej konfiguracji, w jakiej został nagrany.
Jeśli więc część jest zapisana w config1, po umieszczeniu jej w zespole należy ją zmodyfikować, aby umieścić ją w config2. W ten sposób, po ponownym wstawieniu części (nadal w config1), nie będzie już więcej niejasności dla SolidWorks.
Dla parametrów, które można modyfikować zgodnie z ograniczeniami, w ogóle nie wiem! Przepraszam.
Mam nadzieję, że moje wyjaśnienia były dość jasne.