Problem z naprężeniami podczas montażu

Witam

Chcę wykonać montaż składający się z 3 sztuk. Wcześniej stworzyłem rodziny dla tych 3 pokoi dla tych ostatnich, aby szybko zmienić wymiary. Narysowałem również proste szkice na moich "domyślnych" częściach, aby ułatwić mi montaż. Mój problem polega na tym, że w montażu, gdy chcę zmienić wymiary części, szkic na niej wykonany nie następuje, pozostaje tylko na "domyślnej" części. Tracę też kontakty, które nawiązałem, gdy zmieniają się wymiary.

Czy istnieje rozwiązanie, które zapewni, że szkic nie zostanie utracony po zmianie wymiarów w rodzinie części? Ale także, że wszystkie moje elementy następują po sobie podczas zmiany wymiaru?

Z góry dziękuję

Pozdrowienia

 

Witam

Powiedziałbym, że należy pracować nad planami tak długo, jak długo korzystają one z tego samego układu odniesienia.

Oczywiście zależy to od tego, jak zaprojektowałeś swój pokój.

Im jestem starszy, tym częściej używam płaszczyzn, zamiast układać powierzchnie na innej powierzchni, ponieważ jeśli zmienisz długość, średnicę itp. Więc wszystko idzie we wszystkich kierunkach.

Zaczynam robić wszystko, od samolotów, które się nie ruszają, po funkcje, które też się nie poruszają, a resztę buduję.

Musiałbyś spojrzeć na swoje kawałki, aby dać ci przykład.

Moi koledzy dadzą Ci inne rozwiązania

4 polubienia

Witam

Czy mógłbyś dołączyć zespół z częściami, abyśmy mogli zobaczyć, skąd bierze się problem.

1 polubienie

Mam problem ze zrozumieniem roli szkicu.
Kompozycja modelu na wynos jest niezbędna, aby zrozumieć Twoją potrzebę/metodę

Witam

Dziękuję za odpowiedzi.
Udało mi się rozwiązać problem, moje szkice na częściach mojej rodziny nie były aktywne, były po prostu aktywne na "domyślnej" części. Musiałem je tylko aktywować, umieścić ograniczenia z powrotem w moim zespole, a przy zmianie wymiarów zespół pozostał nienaruszony.

Witam, nie jestem pewien, czy to jest to, co chcesz zrobić, ale w każdym pokoju, jeśli otworzysz okno zarządzania równaniami (zakładka narzędzi), możesz umieścić formuły warunkowe lub sparametryzować wartości wymiarów zgodnie z różnymi konfiguracjami.

Myślę jednak, że rzeczywiście najlepiej byłoby użyć elementów odniesienia, takich jak plany czy osie, i ewentualnie  skojarzyć z nimi formuły, przynajmniej w pomieszczeniach, aby mieć powiązanie między różnymi funkcjami.

W przeciwnym razie możesz również użyć rodziny części, aby uzyskać łącze do części w arkuszu kalkulacyjnym programu Excel.

Można również użyć odniesień zewnętrznych z zespołu, aby związać części, ale to już inna historia...