Dank u voor uw verduidelijkingen.
Aan de andere kant, vergeleken met dit punt "Die van de "Component" is hetzelfde dubbele tandwiel zonder vel. er is geen bestand opgeslagen door dit onderdeel (het is een Catpart bestandscontainer en/of Catproduct )met hetzelfde gedrag als een Catproduct.", het zou inderdaad geweldig zijn als je me een kleine illustratie zou kunnen geven, want ik heb nog steeds moeite om te zien hoe dit "Component" werkt.
Dank u voor uw hulp.
Hallo.
De werking is hetzelfde als bij het Catproduct, u voegt onderdelen, formules, parameters, enz. in. Het enige verschil is dat, aangezien er geen bestand van dit onderdeel is als je het in een andere assembly wilt hergebruiken, je moet kopiëren / plakken en de afhankelijkheden moet verbreken.
De "componenten" worden voornamelijk gebruikt voor bijvoorbeeld het groeperen van schroeven.
OK. Ik denk dat ik het beter begin te begrijpen.
Met dit onderdeel zijn er geen "bestanden" in mijn Windows Verkenner die zijn gekoppeld aan de onderdelen die ik in mijn onderdeel heb geplaatst (pictogram 
).
Anders zou ik het nu graag willen kunnen gebruiken om mijn markers in op te bergen. Mijn gidsen worden geproduceerd vanaf instantiatie op geoptimaliseerde kopieën Coördinaat op punt + 2 richtingen.
Om deze instantiatie te bereiken, ben ik ook eerst verplicht om aandelen in deze "component" te creëren.
Op dit moment probeer ik de volgende structuur te maken:
Product
- Deel 1
- Assysteem - Deel 1 markering
- Onderdeel lichaam
- Deel 2
- Assysteem - Coördinaat deel 2
- Onderdeel lichaam
Bestanddeel
- 3D marker 1 (deel)
- 3D marker 2 (deel)
Vragen:
1) In de "component" denk ik dat ik verplicht ben om zoveel onderdelen als 3D-oriëntatiepunten te hebben die ik wil toevoegen. Nu moet ik voor elk van de onderdelen die ik toevoeg het coördinatensysteem specificeren (toe te voegen assensysteem). Deze doet er niet toe, want het zou niet gerelateerd moeten zijn aan de coördinatensystemen van mijn mechanisme. Vanuit uw ervaring, waar zou u de coördinatensystemen van de 3D-coördinatensysteemonderdelen plaatsen die aan de "component" zijn toegevoegd?
2) Ik probeer nu in deze delen de geoptimaliseerde kopie van het 3D-coördinatensysteem op punt en 2 assen te instantiëren. Aan de andere kant heb ik een probleem met het vinden van de eindbestemmingsreferenties, d.w.z. in relatie tot een punt en 2 assen van het coördinatensysteem van roterende delen. Zou je me kunnen begeleiden zodat ik mijn 3D-oriëntatiepunten kan instantiëren, maar in delen van dit "onderdeel"?
Ik kan mijn markeringen instantiëren zonder het gebruik van de "component". Hier is een screenshot van het resultaat dat ik graag zou willen hebben (met behulp van de "component").
Aan de andere kant zou ik ze nu graag willen kunnen instantiëren met de component om de toegevoegde 3D-markeringen te kunnen scheiden. Hierdoor kan ik snel mijn mechanisme verkrijgen met of zonder 3D-markeringen.
P.S: Ik heb het bestand bijgevoegd waarin ik mijn tests doe van het instantiëren van de markeringen.
Bij voorbaat dank voor uw hulp.
Met dit onderdeel zijn er geen "bestanden" in mijn Windows Verkenner die zijn gekoppeld aan de onderdelen die ik in mijn onderdeel heb geplaatst.
Dat is het niet, in mijn Windows Verkenner is er geen bestand gekoppeld aan de "component" (de onderdelen in de component hebben hun onderdelenbestanden. Catpart.
1)
In een assemblage kunnen we hebben
- De markeringen van alle onderdelen vallen samen (typisch geval van "gegoten" gereedschappen).
- Elk onderdeel heeft zijn eigen coördinatensysteem en is gepositioneerd ten opzichte van een ander onderdeel , een schroef heeft bijvoorbeeld zijn eigen XY-referentiepunt onder de rotatie-as van de Z-kop.
Op dit moment zie ik niet wat je ontwerpt (robotarm, gimbal?).
Wat wil je doen met de montage? Normaal gesproken gebruiken we een skelet (vast in de montage) waarop we de onderdelen positioneren.
Ik dacht dat je referentiepunten alleen een cosmetische rol hadden?
2)
Het Catproduct is slechts een linkpointer die in een map moet worden geplaatst. Zip het Catproduct en alle bijbehorende bestanden (of zelfs screenshot)
Want 1) 3D-oriëntatiepunten zijn inderdaad alleen cosmetisch. Aan de andere kant moet ik één onderdeel maken per 3D-coördinatensysteem dat ik wil invoegen en voor elk nieuw onderdeel dat ik een coördinatensysteem moet definiëren (let op, hier geen 3D maar assensysteem). Dus a priori kan ik ze allemaal op mijn absolute startmarker zetten.
3D-aanwijzingen moeten worden gemaakt door de geoptimaliseerde kopie 1 punt en 2 richtingen te instantiëren. Dit punt en de 2 richtingen worden gekozen op de verschillende onderdelen van mijn mechanisme (bijvoorbeeld een robotarm). Aan de andere kant zal het alleen nodig zijn als ik de beginpositie van mijn mechanisme verander. De 3D-cues (ook al zijn ze er alleen voor het aankleden) volgen de nieuwe positie van mijn mechanisme.
Voor 2) heb ik je de bijlage in kopie gegeven.
Als u de referentieonderdelen in de "Component" wilt beperken , moet u de component verzachten, vervolgens kunt u de elementen selecteren die u wilt beperken.
Zie bijgevoegde video
Hallo
Het kan in feite nodig zijn om de referentiedelen in de "Component" te beperken . Maar ik weet het nog niet zeker.
Sterker nog, ik dacht dat het gebruik van instantiatie met de geoptimaliseerde punt-2 richtingen kopieën op de coördinatensystemen (assysteem) van de onderdelen van mijn mechanisme. De 3D-markeringen (toegevoegd in het "onderdeel") zouden de beweging van de onderdelen van mijn mechanisme volgen.
Vragen:
1) Is het niet mogelijk om geoptimaliseerde kopieën te gebruiken? Waarom heb je ze niet gebruikt?
2) Ik weet niet zeker of ik het belang van de ontspanningsfunctie begreep. Wat ik begrijp, is dat dit je in staat stelt om verschillende en onafhankelijke beperkingen op te leggen voor elk van de onderdelen die in de "component" Benchmark zijn opgenomen. Is dat het geval?
Het is duidelijk dat het scheiden van 3D-oriëntatiepunten niet zo eenvoudig lijkt...
Bij voorbaat dank voor uw hulp.
De beste praktijk zou zijn in montage, om een onderdeel te hebben. Catpart (skelet).
Dit deel schematiseert het mechanisme in afmetingen, positionering, instellingen.
Op schematische elementen (vlak, lijn, enz., coördinatensysteem) instantiëren we de 3D-coördinatensystemen (geoptimaliseerde kopie).
Vervolgens worden in de assemblage de onderdelen van het mechanisme gemaakt (die zijn gebouwd op basis van de gepubliceerde elementen van het skelet).
Dat is de skeletmethode.
Op deze manier worden in de montage de onderdelen losgekoppeld van de markeringen (we verbergen gewoon het skeletdeel.
Je schrijft:
Sterker nog, ik dacht dat het gebruik van instantiatie met de geoptimaliseerde punt-2 richtingen kopieën op de coördinatensystemen (assysteem) van de onderdelen van mijn mechanisme. De 3D-markeringen (toegevoegd in het "onderdeel") zouden de beweging van de onderdelen van mijn mechanisme volgen
Als je deze assystemen hebt, is de eenvoudige + om de onderdelenmarkering 3D.Catpart (montagebeperking Catia-markering op markering) te beperken en het is klaar. (als deze 3D-coördinatendelen zijn gegroepeerd in een catproduct of component, moet het worden ontspannen, dit is de eenvoudigste + manier om de coördinaatdelen te beperken tot externe elementen. (de assystemen van de onderdelen van uw assemblage).
Kortom
In beide gevallen zijn de 3D-coördinatensystemen gescheiden van het mechanisme.
Casus 1 in de skeletkamer
Geval 2 in de component Catproduct of Oriëntatiepunten.
Bedankt Franck voor dit gedetailleerde en zeer interessante antwoord! Het is +10 waard voor mij!
Ja, ik ben aan het herformuleren, je noemt 2 methoden:
Methode 1: Een wereldwijd skelet
Bij deze methode is het mechanisme opgebouwd uit een enkel skelet dat zich in een onderdeel bevindt. Vervolgens worden de onderdelen van het mechanisme opgebouwd uit het skelet. Hier mis ik een klein beetje elementen om deze methode volledig te begrijpen. Vandaar mijn vraag aan het einde van dit bericht.
Methode 2: Basismethode zonder skelet
Bij deze methode wordt het mechanisme opgebouwd door een assemblage van onderdelen en worden de onderdelen samengeperst uit elementen die tot het volume behoren.
Ter informatie lijkt het mij echter dat er een derde methode is die een soort mix is tussen de twee methoden, namelijk:
Methode 3: Eén skelet per kamer
Bij deze methode is het mechanisme opgebouwd uit onderdelen die elk een skelet bevatten (dat wordt gematerialiseerd door een geometrische set die de wireframes bevat). De onderdelen van de assemblage zijn beperkt op het niveau van de verschillende skeletten. We krijgen dan dat een bedrade en beperkte montage. De laatste stap is dan het toevoegen van volumes.
Conclusies/vragen
Voorlopig ga ik, in vergelijking met wat ik al heb gedaan (met behulp van methode 3), voor oplossing 2 die je me hebt verteld, namelijk;
1) Maak een "component" aan
2) Maak de "component" donkerder
3) Voeg de 3D-oriëntatiepunten toe door geoptimaliseerde kopieën te instantiëren op basis van de skeletten van mijn verschillende onderdelen.
Als u deze assystemen heeft, is de eenvoudige + om de 3D-markeringsdelen te beperken. Citaat Franck
--> hier begrijp ik niet waarom we de geoptimaliseerde kopieën niet gebruiken die we lang hebben geprobeerd om goed te definiëren.
Voor methode 1, ter informatie, hoe zijn de beperkingen tussen de wireframe-elementen (vlak, lijn, ...) geconstrueerd?
Bedankt voor je ideeën en het delen van deze discussie, die voor mij zeer constructief was.
Goedenavond
1 ) omdat het vermijdt het aantal publicaties te verhogen (hoe meer er zijn, hoe minder het leesbaar is voor een andere gebruiker), bovendien heeft Catia de assemblagebeperking Benchmark op marker het is erg praktisch een enkele beperking en het onderdeel heeft niet langer een zekere mate van vrijheid.
2 ) Dit zijn de constructiebeperkingen (bijv. een rechte hoek // heeft een kromme), het heeft impliciet een toeval (// op het startpunt), een toeval (// op zijn steunvlak), een hoekspanning (// op de ref-curve) enzovoort.
In de video is de lengte van de drijfstang (schets) beperkt samenvallend met één punt op de vilo, één punt op de cilinderas, één kant voor de lengte.
3e Methode:
Minder praktisch omdat je in elk stuk naar de publicaties moet zoeken, in tegenstelling tot methode 1 waar het het skeletdeel is dat ze centraliseert.
In feite gebruik ik een 4e methode (omdat we in onze projecten veel standaardcomponenten hebben waarvan de geometrie al gedefinieerd is en niet "standaard" kan worden gewijzigd).
Ik maak een skeletonderdeel dat het mechanisme schematiseert, maar alleen dient om de onderdelen in het geheel te positioneren
Binnen de te ontwerpen onderdelen maak ik de constructieskeletten.
Ik publiceer de nuttige elementen van deze skeletten opnieuw op het hogere niveau (het CATProduct), dus we zoeken er niet naar, ze zijn direct bruikbaar in de CATProduct-publicatiecontainer.
Als een element gemeenschappelijk is voor 2+ delen, bouw ik het in het positioneringsskelet in plaats van de onderdelen en re_publie het in het kattenproduct.
Ik probeer de methode "Component + Easing" in te stellen.
Ik denk dat ik begin te begrijpen waarom je in dit geval niet veel geoptimaliseerde kopieën hebt gebruikt. In feite is de reden dat u, wanneer u deze methode uitvoert, net zoveel onderdelen in het onderdeel moet maken als er 3D-hulplijnen zijn die u wilt toevoegen. Deze 3D-coördinatensystemen zijn echter gecentreerd op de onderdelen die worden toegevoegd en het is niet nodig om het 3D-referentielichaam op een bepaalde positie op het onderdeel te plaatsen.
Vragen:
1) Waarom heb je in de video "verzachten" de eerste 3D-markering bevestigd die je hebt toegevoegd?
2) In deze methode ("Component + Flexibiliteit") is het punt dat me stoort het feit dat we gedwongen zijn om beperkingen toe te voegen om de 3D-coördinatensystemen te positioneren, maar die niet overeenkomen met de functionele beperkingen van mijn mechanisme (d.w.z. gerelateerd aan kinematische verbindingen).
Dus ik denk dat ik in plaats daarvan de volgende methode probeer:
- het toevoegen van een 3D-cue in elk deel van mijn mechanisme met behulp van een geoptimaliseerde kopie
- Scheid het toegevoegde lichaam door het in een geordende geometrische set te plaatsen om de functionele lichamen van mijn mechanisme en die met betrekking tot het verband niet te vermengen. Dit heeft ook een voordeel, namelijk dat in mecha een coördinatensysteem wordt geassocieerd met een vaste stof (dus met een aandeel in CATIA).
Aan de andere kant, met deze manier van doen, zal ik nog steeds een probleem hebben. Wanneer er 2 exemplaren van hetzelfde object aanwezig zijn in een mechanisme (bijvoorbeeld een parallelle robot die meerdere keren een identieke arm heeft), als we 3D-aanwijzingen toevoegen aan een van de armen van het mechanisme, zullen alle andere armen ook een 3D-aanwijzing hebben. Vaak is het echter interessant om 3D-geleiders alleen op één arm toe te voegen om de markeringen te zien die zijn gebruikt voor de parametrisering, maar niet op alle armen om de figuur niet te overbelasten.
Wat vind je van deze manier van werken en het genoemde blokkade (onvermijdelijk kopiëren van alle 3D-markeringen op alle instanced onderdelen)?
Bij voorbaat dank voor uw hulp.
1) Ik heb het "onderdeel" gerepareerd (niet het eerste referentieonderdeel) Ik laat geen onbeperkte elementen achter in een ASS.
2 ) We kunnen altijd de beperkingen met betrekking tot het coördinatensysteem in een groep groeperen.
Ik heb gemerkt dat ik in uw bestanden het coördinatensysteem op een ander coördinatensysteem niet kan laten samenvallen? kan te maken hebben met het feit dat ik werk in de normale modus (de hybride modus is vergrendeld ADMIN), dus ik kan niet testen. Dus als het niet werkt 3 beperkingen om elke markering te positioneren, is het niet praktisch!
3 ) Je schrijft:
Wat vind je van deze manier van werken en het genoemde blokkade (onvermijdelijk kopiëren van alle 3D-markeringen op alle instanced onderdelen)?
Het is onvermijdelijk dat de instantie van een stuk het stuk is, dus alles wat zichtbaar is, is in alle gevallen zichtbaar.
U kunt nog steeds een variant doorlopen (de eenvoudigste in uw geval kopiëren / plakken met link van de geometrie van het onderdeel in een nieuw onderdeel) en de marker in dit onderdeel instantiëren.
Als een exacte nomenclatuur nodig is, moet het onderdeel over de variant worden gelegd en van de nomenclatuur worden uitgesloten.
Super. Dank u voor uw laatste informatie.
1) Informatie:
Op dit moment geloof ik, ook al is het niet ideaal, dat ik mijn 3D-oriëntatiepunten ga maken in de delen die verband houden met mijn mechanische onderdelen door geoptimaliseerde kopieën en ik zal een versie van mijn "mechanisme" -product maken met oriëntatiepunten en een zonder 3D-markeringen.
Ik vind in feite dat het opnieuw uitvoeren van beperkingen voor elk van de "3D Landmarks" -delen een beetje lang is.
2) Vraag:
Ik ben bezig met het opzetten van mijn benchmarks. Aan de andere kant realiseerde ik me net dat ik de instellingen niet goed beheerde, zodat ik de afmetingen kon aanpassen. Inderdaad, als ik de lengte van mijn assen verdubbel, volgt het volume van mijn assen niet meer en is mijn coördinatensysteem niet langer orthogonaal.
2.1) Kunt u mij eraan herinneren hoe u de instelling van de markering hebt beheerd?
Het lijkt mij dat je gebruikt:
- de lengte van de assen;
- een rantsoen voor pijlen.
Aan de andere kant laten de video's niet zien hoe je ze hebt gedefinieerd. Kun je hier een korte video aan toevoegen?
2.2) Dan is er de stap van het instellen van de instelling bij het instantiëren van een geoptimaliseerde kopie. Kunt u mij vertellen hoe ik de overweging van parameters moet definiëren bij het definiëren van een geoptimaliseerde kopie?
Trouwens, mijn gevoel over het rekening houden met parameters tijdens de geoptimaliseerde kopie lijkt me een beetje "gimmickachtig" en veel minder belangrijk dan de definitie van de referentie-elementen die betrokken zijn bij de positionering van een lichaam. Maar mijn ogen zijn misschien nog steeds te naïef over dit onderwerp....
Goedenavond, de beste zet het bestand, ik zal je vertellen wat er mis is
Al in uw schermafbeelding sluit u de relaties niet in de geoptimaliseerde kopie in, wat betekent dat deze, eenmaal geïnstantieerd, niet kan worden gewijzigd en gevolgd omdat de relatie (verhouding is niet ingesloten).
Ik zal morgen een video maken voor de "publicatie" van de parameters in een geoptimaliseerde kopie.
Terwijl het op niveau 1 van geoptimaliseerde kopieën blijft, is het erg handig stel je voor dat de kopie is gemaakt om de behuizing van een as te instantiëren (boren, schouder, circlips, invoerafschuining, enz.) de gebruiker kan deze waarden wijzigen voordat de kopie opnieuw wordt opgebouwd.
Op niveau 2 zorgen we ervoor dat de kopie deze informatie direct in de boom vindt.
De kopie van niveau 2 past zich aan zijn omgeving aan.
Grote Franck! Hartelijk dank voor uw hulp en informatie.
Trouwens, de selectie van punten komt de pijlen op het numerieke toetsenbord is geweldig.
Anders heb ik geprobeerd je tutorial uit te rollen.
Ik mis twee fasen aan het eind.
1) "Schets.1 we moeten de formule omleiden naar de ingebedde equivalentie" Nu, kun je wat info aan mij toevoegen, want op dit moment heb ik het nog niet begrepen.
2) Kun je me laten zien waar je de verhouding voor pijlen instelt?
Bij voorbaat dank voor uw hulp
2) Ik heb niets veranderd, jij bent het die het definieert in de diamis van de bol door een formule die berust op de parameter "equivalentie.1" in je bestand en vervolgens in de pijlschets door de externe ref op "projectie van de silouhette lijn van de bol en ratio door formule op de parameter van "equivalentie.1".
1) Een van de nadelen van de hybride modus is dat je niet kunt nabestellen zoals je wilt (het is gemaakt voor). equivalentie.1 kan niet opnieuw worden geordend in de meetkundige verzameling, ik moest een equivalentie opnieuw creëren.2 door actief te zijn op de meetkundige verzameling, dus de formules moeten worden omgeleid naar de equivalentieparameter.2
Ga vervolgens naar de geometrische set die in de kopie moet worden ingesloten.
Edit: Redirect, we selecteren de equivalentieparameter in de tekst van de formule.1 ('Relaties\Equivalentie.1\Waarde') en vervolgens wijzen we in de grafiek naar de equivalentieparameter.2