Dziękuję za wyjaśnienia.
Z drugiej strony, w porównaniu do tego punktu "Ten z "Komponentu" to ten sam podwójny bieg bez blachy. nie ma pliku zapisanego przez ten komponent (jest to kontener plików Catpart i/lub Catproduct ) z takim samym zachowaniem jak Catproduct.", byłoby naprawdę wspaniale, gdybyś mógł mi dać małą ilustrację, ponieważ nadal mam problem ze zrozumieniem, jak działa ten "Komponent".
Dziękuję za pomoc.
Witam.
Operacja jest taka sama jak w przypadku Catproduct, wstawiasz części, formuły, parametry itp. Jedyna różnica polega na tym, że ponieważ nie ma pliku tego komponentu, jeśli chcesz go ponownie użyć w innym złożeniu, musisz skopiować / wkleić i przerwać zależności.
"Komponenty" są używane głównie na przykład do grupowania.
OK. Myślę, że zaczynam lepiej rozumieć.
W przypadku tego komponentu w moim eksploratorze Windows nie ma żadnych "plików" powiązanych z częściami, które umieściłem w moim komponencie (ikona 
).
W przeciwnym razie chciałbym teraz móc używać go do przechowywania moich markerów. Moje przewodniki są tworzone z instancji na zoptymalizowanych kopiach Współrzędna w punkcie + 2 kierunki.
Ponadto, aby osiągnąć to wystąpienie, jestem najpierw zobowiązany do utworzenia udziałów w tym "komponencie".
Na razie staram się stworzyć następującą strukturę:
Produkt
- Część 1
- Układ osi - część 1 znacznik
- Korpus części
- Część 2
- Układ osi - Współrzędne cz.2
- Korpus części
Składnik
- Znacznik 3D 1 (część)
- Znacznik 3D 2 (część)
Pytania:
1) W "komponencie" myślę, że jestem zobowiązany do posiadania tylu części, ile punktów orientacyjnych 3D, które chcę dodać. Teraz dla każdej z części, które dodaję, muszę określić układ współrzędnych (układ osi, który ma zostać dodany). To nie ma znaczenia, ponieważ nie powinno być powiązane z układami współrzędnych mojego mechanizmu. Z Twojego doświadczenia, gdzie umieściłbyś układy współrzędnych części układu współrzędnych 3D dodanych do "komponentu"?
2) Próbuję teraz utworzyć instancję w tych częściach zoptymalizowanej kopii układu współrzędnych 3D na punktach i 2 osiach. Z drugiej strony mam problem ze znalezieniem odniesień do miejsca docelowego, czyli w odniesieniu do punktu i 2 osi układu współrzędnych części obrotowej. Czy mógłbyś mnie poprowadzić, abym mógł utworzyć instancję moich punktów orientacyjnych 3D, ale w częściach tego "komponentu"?
Mogę tworzyć instancje moich znaków bez użycia "komponentu". Oto zrzut ekranu z wynikiem, który chciałbym mieć (za pomocą "komponentu").
Z drugiej strony, chciałbym teraz mieć możliwość tworzenia ich instancji za pomocą komponentu, aby móc oddzielić dodane znaczniki 3D. Pozwoli mi to szybko uzyskać mój mechanizm z markerami 3D lub bez.
P.S: Załączam plik, w którym przeprowadzam testy tworzenia instancji markerów.
Z góry dziękuję za pomoc.
W przypadku tego komponentu w moim eksploratorze Windows nie ma żadnych "plików" powiązanych z częściami, które umieściłem w moim komponencie .
To nie to, w moim eksploratorze Windows nie ma pliku powiązanego z "komponentem" (części zawarte w komponencie mają swoje pliki części. Część kota.
1)
W zespole możemy mieć
- Ślady wszystkich części pokrywają się (typowy przypadek narzędzi "formowanych").
- Każda część ma swój własny układ współrzędnych i jest ustawiona względem innej części , na przykład śruba ma swój własny punkt odniesienia XY pod osią obrotu łba Z.
Na razie nie widzę, co projektujesz (ramię robota, gimbal?).
Co chcesz zrobić z montażem? Zwykle używamy szkieletu (zamocowanego w zespole), na którym ustawiamy części.
Myślałam, że twoje punkty odniesienia pełnią tylko rolę kosmetyczną?
2)
Catproduct to tylko wskaźnik linku, który należy umieścić w folderze. Spakuj Catproduct i wszystkie powiązane pliki (lub nawet zrzut ekranu)
Po pierwsze, punkty orientacyjne 3D są tylko kosmetyczne. Z drugiej strony muszę utworzyć jedną część na układ współrzędnych 3D, którą chcę wstawić, a dla każdej nowej części muszę zdefiniować układ współrzędnych (należy tutaj uważać nie 3D, ale układ osi). Tak więc a priori mogę umieścić je wszystkie na moim absolutnym znaczniku startowym.
Podpowiedzi 3D muszą być tworzone poprzez tworzenie instancji zoptymalizowanej kopii w 1 punkcie i 2 kierunkach. Ten punkt i 2 kierunki zostaną wybrane na różnych częściach mojego mechanizmu (na przykład ramieniu robota). Z drugiej strony będzie to konieczne tylko wtedy, gdy zmienię początkową pozycję mojego mechanizmu. Wskazówki 3D (nawet jeśli służą tylko do ubierania) podążają za nową pozycją mojego mechanizmu.
Za 2) Dałem Ci załącznik w kopii.
Jeśli chcesz związać części odniesienia zawarte w "Komponencie", musisz zmiękczyć komponent, a następnie możesz wybrać elementy, które chcesz związać.
Zobacz załączony film
Witam
W rzeczywistości może być konieczne ograniczenie części odniesienia zawartych w "Komponencie". Ale jeszcze nie jestem pewien.
W rzeczywistości myślałem, że użycie instancji ze zoptymalizowanymi kierunkami punkt-2 kopiuje na układach współrzędnych (układzie osi) części mojego mechanizmu. Oznaczenia 3D (dodane w "komponencie") podążałyby za ruchem części mojego mechanizmu.
Pytania:
1) Czy nie można korzystać ze zoptymalizowanych kopii? Dlaczego ich nie użyłeś?
2) Nie jestem pewien, czy zrozumiałem zainteresowanie funkcją relaksacyjną. Rozumiem, że pozwala to na nałożenie różnych i niezależnych ograniczeń dla każdej z części zawartych w "komponentowym" benchmarku. Czy tak jest w istocie?
Oczywiście oddzielenie punktów orientacyjnych 3D nie wydaje się takie proste...
Z góry dziękuję za pomoc.
Najlepszą praktyką byłoby w montażu, aby mieć część. Część kota (szkielet).
Ta część schematyzuje mechanizm pod względem wymiarów, pozycjonowania, ustawień.
Na elementach schematycznych (płaszczyzna, linia itp., układ współrzędnych) tworzymy instancje układów współrzędnych 3D (zoptymalizowana kopia).
Następnie w zespole tworzone są części mechanizmu (które budowane są w oparciu o opublikowane elementy szkieletu).
To jest metoda szkieletowa.
W ten sposób w zespole części są oddzielone od znaków (po prostu ukrywamy część szkieletową.
Piszesz:
W rzeczywistości myślałem, że użycie instancji ze zoptymalizowanymi kierunkami punkt-2 kopiuje na układach współrzędnych (układzie osi) części mojego mechanizmu. Oznaczenia 3D (dodane w "komponencie") podążałyby za ruchem części mojego mechanizmu
Jeśli masz te systemy osi, prosty znak + polega na związaniu znacznika części 3D.Catpart (wiązanie zespołu Znacznik Catia na znaczniku) i gotowe. (jeśli te części współrzędnych 3D są zgrupowane razem w produkcie lub komponencie, należy je złagodzić, jest to najprostszy + sposób na ograniczenie części współrzędnych na elementach zewnętrznych. (układy osi części Twojego zespołu).
W skrócie
W obu przypadkach układy współrzędnych 3D są oddzielone od mechanizmu.
Przypadek 1 w pomieszczeniu szkieletów
Przypadek 2 w komponencie Catproduct lub Landmarks.
Dziękuję Franck za tę szczegółową i bardzo interesującą odpowiedź! Dla mnie jest wart +10!
Tak, przeformułowuję, wymieniasz 2 metody:
Metoda 1: Globalny szkielet
W tej metodzie mechanizm jest zbudowany z pojedynczego szkieletu, który jest zawarty w części. Następnie części mechanizmu są budowane ze szkieletu. Tutaj brakuje mi trochę elementów, aby w pełni zrozumieć tę metodę. Stąd moje pytanie na końcu tego wpisu.
Metoda 2: Podstawowa metoda bez szkieletu
W tej metodzie mechanizm jest budowany przez zespół części, a części są powiązane ze sobą z elementów należących do objętości.
Dla informacji wydaje mi się jednak, że istnieje trzecia metoda, która jest swego rodzaju mieszanką tych dwóch metod, a mianowicie:
Metoda 3: Jeden szkielet na pokój
W tej metodzie mechanizm jest zbudowany z części, z których każda zawiera szkielet (który jest materializowany przez zestaw geometryczny zawierający szkielety). Części zespołu są ograniczone na poziomie różnych szkieletów. Następnie uzyskujemy ten przewodowy i ograniczony zespół. Ostatnim krokiem jest dodanie woluminów.
Wnioski/pytania
Na razie, w porównaniu z tym, co już zrobiłem (przy użyciu metody 3), wybiorę rozwiązanie 2, które mi powiedziałeś, a mianowicie;
1) Utwórz "komponent"
2) Przyciemnij "komponent"
3) Dodaj punkty orientacyjne 3D, tworząc instancje zoptymalizowanych kopii na podstawie szkieletów moich różnych części.
Jeśli masz te systemy osi, prostym znakiem + jest ograniczenie części znacznika 3D. Cytat Franck
--> tutaj, nie rozumiem, dlaczego nie używamy zoptymalizowanych kopii, których poprawne zdefiniowanie zajęło nam dużo czasu.
Dla metody 1, dla mojej informacji, w jaki sposób konstruowane są ograniczenia między elementami szkieletowymi (płaszczyzna, linia, ...)?
Dziękuję za pomysły i podzielenie się tą dyskusją, która była dla mnie bardzo konstruktywna.
Dobry wieczór
1 ), ponieważ pozwala uniknąć zwiększania liczby publikacji (im jest ich więcej, tym mniej jest to możliwe do odczytania przez innego użytkownika), ponadto Catia ma ograniczenie montażu Benchmark na znaczniku, jest to bardzo praktyczne pojedyncze ograniczenie, a część nie ma już stopnia swobody.
2 ) są to ograniczenia konstrukcyjne (np. kąt prosty // ma krzywą), niejawnie ma koincydencję (// w punkcie początkowym), koincydencję (// w płaszczyźnie podparcia), naprężenie kątowe (// na krzywej ref) i tak dalej.
Na filmie długość korbowodu (szkic) jest ograniczona do jednego punktu na vilo, jednego punktu na osi cylindra, jednej strony dla długości.
3. metoda:
Mniej praktyczne, ponieważ musisz szukać publikacji wewnątrz każdego elementu, w przeciwieństwie do metody 1, w której to część szkieletowa je centralizuje.
W rzeczywistości używam 4-tej metody (ponieważ w naszych projektach mamy dużo standardowych komponentów, których geometria jest już zdefiniowana i nie jest modyfikowalna "standardowa".
Tworzę część szkieletową, która schematycznie przedstawia mechanizm, ale służy jedynie do pozycjonowania części w zespole
Wewnątrz części, które mają być zaprojektowane, tworzę szkielety konstrukcyjne.
Ponownie publikuję użyteczne elementy tych szkieletów na wyższym poziomie (CATProduct), więc nie szukamy ich, są one bezpośrednio użyteczne w kontenerze publikacji CATProduct.
Jeśli element jest wspólny dla 2+ części, buduję go w szkielecie pozycjonującym zamiast części i re_publie go w produkcie kota.
Próbuję skonfigurować metodę "Komponent + Krzywa dynamiki".
Myślę , że zaczynam rozumieć, dlaczego w tym przypadku nie korzystałeś zbyt często ze zoptymalizowanych kopii. W rzeczywistości powodem jest to, że podczas wykonywania tej metody musisz utworzyć tyle części w komponencie, ile jest prowadnic 3D, które chcesz dodać. Jednak te układy współrzędnych 3D są wyśrodkowane na dodawanych częściach i nie ma potrzeby umieszczania obiektu odniesienia 3D w określonym miejscu na części.
Pytania:
1) Dlaczego w filmie "zmiękczenie" dołączyłeś pierwszy dodany marker 3D?
2) W tej metodzie ("Komponent + Elastyczność") niepokoi mnie fakt, że jesteśmy zmuszeni do dodawania wiązań, aby ustawić układy współrzędnych 3D, ale które nie odpowiadają ograniczeniom funkcjonalnym mojego mechanizmu (tj. związanym z powiązaniami kinematycznymi).
Myślę więc, że zamiast tego spróbuję następującej metody:
- dodanie kija 3D w każdej części mojego mechanizmu za pomocą zoptymalizowanej kopii
- Oddziel dodane ciało, układając je w uporządkowany zestaw geometryczny, tak aby nie mieszać ciał funkcjonalnych mojego mechanizmu z tymi związanymi z opatrunkiem. Ma to również zaletę, która polega na tym, że w mecha układ współrzędnych jest powiązany z bryłą (a więc z udziałem w CATIA).
Z drugiej strony, przy takim sposobie robienia rzeczy, nadal będę miał problem. Gdy w mechanizmie (na przykład w równoległym robocie, który ma kilka razy identyczne ramię), znajdują się 2 instancje tego samego obiektu (na przykład robot równoległy, który ma kilka razy identyczne ramię), jeśli dodamy wskazówki 3D na jednym z ramion mechanizmu, wszystkie inne ramiona również będą miały wskazówkę 3D. Często jednak interesujące jest dodanie prowadnic 3D tylko na jednym ramieniu, aby zobaczyć znaki, które zostały użyte do parametryzacji, ale nie na wszystkich ramionach, aby nie przeciążać figury.
Co myślisz o tym sposobie robienia rzeczy i wspomnianym punkcie blokady (nieuniknione kopiowanie wszystkich znaczników 3D na wszystkich instancjonowanych częściach)?
Z góry dziękuję za pomoc.
1 ) Naprawiłem "komponent" (nie pierwszą część referencyjną), nie zostawiam żadnych nieograniczonych elementów w ASS.
2 ) Zawsze możemy pogrupować wiązania związane z układem współrzędnych w grupę.
Zauważyłem, że w waszych plikach nie mogę zbieżności układu współrzędnych z innym układem współrzędnych? może to być związane z tym, że pracuję w trybie Normal (tryb hybrydowy jest zablokowany ADMIN) więc nie mogę testować. Więc jeśli nie działa 3 ograniczenia do pozycjonowania każdego znacznika, nie jest to praktyczne!
3) Piszesz :
Co myślisz o tym sposobie robienia rzeczy i wspomnianym punkcie blokady (nieuniknione kopiowanie wszystkich znaczników 3D na wszystkich instancjonowanych częściach)?
Nieuniknione jest, że instancja utworu jest częścią, a więc wszystko, co jest widoczne, jest widoczne we wszystkich przypadkach.
Nadal możesz przejść przez wariant (najprostszy w Twoim przypadku kopiuj / wklej z linkiem geometrii części w nowej części) i utworzyć instancję znacznika w tej części.
Jeżeli potrzebna jest dokładna nomenklatura, część musi być nałożona (ukryta) na wariant i wyłączona z nomenklatury.
Super. Dziękuję za najnowsze informacje.
1) Informacje:
Na razie wierzę, nawet jeśli nie jest to idealne, że zamierzam stworzyć moje punkty orientacyjne 3D w częściach związanych z moimi częściami mechanicznymi za pomocą zoptymalizowanych kopii i stworzę wersję mojego produktu "mechanizmu" ze znakami orientacyjnymi i jedną bez znaczników 3D.
Uważam, że ponowne tworzenie wiązań dla każdej z części "Punktów orientacyjnych 3D" jest nieco długie.
2) Pytanie:
Jestem w trakcie ustawiania moich testów porównawczych. Z drugiej strony właśnie zdałem sobie sprawę, że nie zarządzałem dobrze ustawieniami, aby móc dostosować jego wymiary. Rzeczywiście, jeśli podwoję długość moich osi, objętość moich osi przestanie podążać za nimi, a mój układ współrzędnych nie będzie już ortogonalny.
2.1) Czy możesz mi przypomnieć, jak poradziłeś sobie z ustawieniem markera?
Wydaje mi się, że użyłeś:
- długość osi;
- racja żywnościowa na strzały.
Z drugiej strony filmy nie pokazują, jak je zdefiniowałeś. Czy możesz dodać krótki film na ten temat?
2.2) Następnie następuje krok ustawiania ustawienia podczas tworzenia instancji zoptymalizowanej kopii. Czy możesz mi powiedzieć, jak zdefiniować uwzględnienie parametrów podczas definiowania zoptymalizowanej kopii?
Swoją drogą, moje odczucie dotyczące uwzględniania parametrów podczas optymalizowanej kopii wydaje mi się nieco "efekciarskie" i znacznie mniej ważne niż określenie elementów referencyjnych biorących udział w pozycjonowaniu ciała. Ale moje oczy są jeszcze może zbyt naiwne w tym temacie...
Dobry wieczór najlepiej włóż plik powiem ci co jest nie tak
Już na zrzucie ekranu nie osadzasz relacji w zoptymalizowanej kopii, co oznacza, że po utworzeniu instancji nie można jej modyfikować i podążać za relacją (stosunek nie jest osadzony).
Jutro zrobię film do "publikacji" parametrów w zoptymalizowanej kopii.
Pozostając na poziomie 1 zoptymalizowanych kopii, bardzo przydatne jest wyobrażenie sobie, że kopia jest tworzona w celu utworzenia instancji obudowy wału (wiercenie, występ, pierścienie osadcze, fazowanie wejściowe itp.), użytkownik może zmienić te wartości przed odbudowaniem kopii.
Na poziomie 2 upewnimy się, że kopia znajdzie te informacje bezpośrednio w drzewie.
Kopia poziomu 2 dostosowuje się do otoczenia.
Wielki Franck! Bardzo dziękuję za pomoc i informacje.
Nawiasem mówiąc, wybór punktów przychodzi ze strzałkami na klawiaturze numerycznej jest świetny.
W przeciwnym razie próbowałem wdrożyć twój samouczek.
Brakuje mi dwóch etapów na końcu.
1) "Sketch.1 musimy przekierować formułę do osadzonej równoważności" Teraz, czy możesz dodać mi jakieś informacje, ponieważ na razie jeszcze nie zrozumiałem.
2) Czy możesz mi pokazać, gdzie ustawiasz proporcje strzałek?
Z góry dziękuję za pomoc
2) Nic nie zmieniłem, to Ty definiujesz to w diamisie sfery za pomocą wzoru , który opiera się na parametrze "równoważność.1" w Twoim pliku, a następnie w szkicu strzałki przez zewnętrzny ref na "rzut linii silouhette kuli i stosunek według wzoru na parametrze "równoważność.1".
1 ) Jedną z wad trybu hybrydowego jest to, że nie możesz zmienić kolejności według własnego uznania (jest to stworzone). równoważność.1 nie może być ponownie uporządkowana w zbiorze geometrycznym, musiałem odtworzyć równoważność.2 będąc aktywnym na zbiorze geometrycznym, więc wzory muszą być przekierowywane do parametru równoważności.2
Następnie przejdź do zestawu geometrycznego, który ma zostać osadzony w kopii.
Edycja: Przekierowanie, wybieramy parametr równoważności w tekście formuły.1 ('Relacje\Równoważność.1\Wartość'), a następnie wskazujemy na wykresie parametr równoważności.2