Jeśli chcesz związać części odniesienia zawarte w "Komponencie", musisz zmiękczyć komponent, a następnie możesz wybrać elementy, które chcesz związać.
Zobacz załączony film
assouplir.mp4
assouplir.mp4
1 polubienie
Witam
W rzeczywistości może być konieczne ograniczenie części odniesienia zawartych w "Komponencie". Ale jeszcze nie jestem pewien.
W rzeczywistości myślałem, że użycie instancji ze zoptymalizowanymi kierunkami punkt-2 kopiuje na układach współrzędnych (układzie osi) części mojego mechanizmu. Oznaczenia 3D (dodane w "komponencie") podążałyby za ruchem części mojego mechanizmu.
Pytania:
1) Czy nie można korzystać ze zoptymalizowanych kopii? Dlaczego ich nie użyłeś?
2) Nie jestem pewien, czy zrozumiałem zainteresowanie funkcją relaksacyjną. Rozumiem, że pozwala to na nałożenie różnych i niezależnych ograniczeń dla każdej z części zawartych w "komponentowym" benchmarku. Czy tak jest w istocie?
Oczywiście oddzielenie punktów orientacyjnych 3D nie wydaje się takie proste...
Z góry dziękuję za pomoc.
Najlepszą praktyką byłoby w montażu, aby mieć część. Część kota (szkielet).
Ta część schematyzuje mechanizm pod względem wymiarów, pozycjonowania, ustawień.
Na elementach schematycznych (płaszczyzna, linia itp., układ współrzędnych) tworzymy instancje układów współrzędnych 3D (zoptymalizowana kopia).
Następnie w zespole tworzone są części mechanizmu (które budowane są w oparciu o opublikowane elementy szkieletu).
To jest metoda szkieletowa.
W ten sposób w zespole części są oddzielone od znaków (po prostu ukrywamy część szkieletową.
Piszesz:
W rzeczywistości myślałem, że użycie instancji ze zoptymalizowanymi kierunkami punkt-2 kopiuje na układach współrzędnych (układzie osi) części mojego mechanizmu. Oznaczenia 3D (dodane w "komponencie") podążałyby za ruchem części mojego mechanizmu
Jeśli masz te systemy osi, prosty znak + polega na związaniu znacznika części 3D.Catpart (wiązanie zespołu Znacznik Catia na znaczniku) i gotowe. (jeśli te części współrzędnych 3D są zgrupowane razem w produkcie lub komponencie, należy je złagodzić, jest to najprostszy + sposób na ograniczenie części współrzędnych na elementach zewnętrznych. (układy osi części Twojego zespołu).
W skrócie
- Jeśli jest to diagram kinematyczny, to nie masz geometrii części. Stworzę część szkieletu, w której tworzę instancje punktów orientacyjnych 3D. (korzyść: rozwijamy kinematykę, a następnie budujemy części mechanizmu w kontekście montażu w oparciu o szkielet)
- Jeśli części istnieją i mogą być ze sobą powiązane w Catproduct , utworzę komponent w tym produkcie kota, w którym wstawię części odniesienia 3D, które ustawię w stosunku do układu osi części mechanizmu. (kinematykę zapewnia geometria części mechanizmu, dzięki czemu bez problemu możemy skorzystać ze standardowych komponentów lub podzespołów należących do innego zespołu)
W obu przypadkach układy współrzędnych 3D są oddzielone od mechanizmu.
Przypadek 1 w pomieszczeniu szkieletów
Przypadek 2 w komponencie Catproduct lub Landmarks.
Dziękuję Franck za tę szczegółową i bardzo interesującą odpowiedź! Dla mnie jest wart +10!
Tak, przeformułowuję, wymieniasz 2 metody:
Metoda 1: Globalny szkielet
W tej metodzie mechanizm jest zbudowany z pojedynczego szkieletu, który jest zawarty w części. Następnie części mechanizmu są budowane ze szkieletu. Tutaj brakuje mi trochę elementów, aby w pełni zrozumieć tę metodę. Stąd moje pytanie na końcu tego wpisu.
Metoda 2: Podstawowa metoda bez szkieletu
W tej metodzie mechanizm jest budowany przez zespół części, a części są powiązane ze sobą z elementów należących do objętości.
Dla informacji wydaje mi się jednak, że istnieje trzecia metoda, która jest swego rodzaju mieszanką tych dwóch metod, a mianowicie:
Metoda 3: Jeden szkielet na pokój
W tej metodzie mechanizm jest zbudowany z części, z których każda zawiera szkielet (który jest materializowany przez zestaw geometryczny zawierający szkielety). Części zespołu są ograniczone na poziomie różnych szkieletów. Następnie uzyskujemy ten przewodowy i ograniczony zespół. Ostatnim krokiem jest dodanie woluminów.
Wnioski/pytania
Na razie, w porównaniu z tym, co już zrobiłem (przy użyciu metody 3), wybiorę rozwiązanie 2, które mi powiedziałeś, a mianowicie;
1) Utwórz "komponent"
2) Przyciemnij "komponent"
3) Dodaj punkty orientacyjne 3D, tworząc instancje zoptymalizowanych kopii na podstawie szkieletów moich różnych części.
Jeśli masz te systemy osi, prostym znakiem + jest ograniczenie części znacznika 3D. Cytat Franck
--> tutaj, nie rozumiem, dlaczego nie używamy zoptymalizowanych kopii, których poprawne zdefiniowanie zajęło nam dużo czasu.
Dla metody 1, dla mojej informacji, w jaki sposób konstruowane są ograniczenia między elementami szkieletowymi (płaszczyzna, linia, ...)?
Dziękuję za pomysły i podzielenie się tą dyskusją, która była dla mnie bardzo konstruktywna.
Dobry wieczór
1 ), ponieważ pozwala uniknąć zwiększania liczby publikacji (im jest ich więcej, tym mniej jest to możliwe do odczytania przez innego użytkownika), ponadto Catia ma ograniczenie montażu Benchmark na znaczniku, jest to bardzo praktyczne pojedyncze ograniczenie, a część nie ma już stopnia swobody.
2 ) są to ograniczenia konstrukcyjne (np. kąt prosty // ma krzywą), niejawnie ma koincydencję (// w punkcie początkowym), koincydencję (// w płaszczyźnie podparcia), naprężenie kątowe (// na krzywej ref) i tak dalej.
Na filmie długość korbowodu (szkic) jest ograniczona do jednego punktu na vilo, jednego punktu na osi cylindra, jednej strony dla długości.
3. metoda:
Mniej praktyczne, ponieważ musisz szukać publikacji wewnątrz każdego elementu, w przeciwieństwie do metody 1, w której to część szkieletowa je centralizuje.
W rzeczywistości używam 4-tej metody (ponieważ w naszych projektach mamy dużo standardowych komponentów, których geometria jest już zdefiniowana i nie jest modyfikowalna "standardowa".
Tworzę część szkieletową, która schematycznie przedstawia mechanizm, ale służy jedynie do pozycjonowania części w zespole
Wewnątrz części, które mają być zaprojektowane, tworzę szkielety konstrukcyjne.
Ponownie publikuję użyteczne elementy tych szkieletów na wyższym poziomie (CATProduct), więc nie szukamy ich, są one bezpośrednio użyteczne w kontenerze publikacji CATProduct.
Jeśli element jest wspólny dla 2+ części, buduję go w szkielecie pozycjonującym zamiast części i re_publie go w produkcie kota.
Próbuję skonfigurować metodę "Komponent + Krzywa dynamiki".
Myślę , że zaczynam rozumieć, dlaczego w tym przypadku nie korzystałeś zbyt często ze zoptymalizowanych kopii. W rzeczywistości powodem jest to, że podczas wykonywania tej metody musisz utworzyć tyle części w komponencie, ile jest prowadnic 3D, które chcesz dodać. Jednak te układy współrzędnych 3D są wyśrodkowane na dodawanych częściach i nie ma potrzeby umieszczania obiektu odniesienia 3D w określonym miejscu na części.
Pytania:
1) Dlaczego w filmie "zmiękczenie" dołączyłeś pierwszy dodany marker 3D?
2) W tej metodzie ("Komponent + Elastyczność") niepokoi mnie fakt, że jesteśmy zmuszeni do dodawania wiązań, aby ustawić układy współrzędnych 3D, ale które nie odpowiadają ograniczeniom funkcjonalnym mojego mechanizmu (tj. związanym z powiązaniami kinematycznymi).
Myślę więc, że zamiast tego spróbuję następującej metody:
- dodanie kija 3D w każdej części mojego mechanizmu za pomocą zoptymalizowanej kopii
- Oddziel dodane ciało, układając je w uporządkowany zestaw geometryczny, tak aby nie mieszać ciał funkcjonalnych mojego mechanizmu z tymi związanymi z opatrunkiem. Ma to również zaletę, która polega na tym, że w mecha układ współrzędnych jest powiązany z bryłą (a więc z udziałem w CATIA).
Z drugiej strony, przy takim sposobie robienia rzeczy, nadal będę miał problem. Gdy w mechanizmie (na przykład w równoległym robocie, który ma kilka razy identyczne ramię), znajdują się 2 instancje tego samego obiektu (na przykład robot równoległy, który ma kilka razy identyczne ramię), jeśli dodamy wskazówki 3D na jednym z ramion mechanizmu, wszystkie inne ramiona również będą miały wskazówkę 3D. Często jednak interesujące jest dodanie prowadnic 3D tylko na jednym ramieniu, aby zobaczyć znaki, które zostały użyte do parametryzacji, ale nie na wszystkich ramionach, aby nie przeciążać figury.
Co myślisz o tym sposobie robienia rzeczy i wspomnianym punkcie blokady (nieuniknione kopiowanie wszystkich znaczników 3D na wszystkich instancjonowanych częściach)?
Z góry dziękuję za pomoc.
1 ) Naprawiłem "komponent" (nie pierwszą część referencyjną), nie zostawiam żadnych nieograniczonych elementów w ASS.
2 ) Zawsze możemy pogrupować wiązania związane z układem współrzędnych w grupę.
Zauważyłem, że w waszych plikach nie mogę zbieżności układu współrzędnych z innym układem współrzędnych? może to być związane z tym, że pracuję w trybie Normal (tryb hybrydowy jest zablokowany ADMIN) więc nie mogę testować. Więc jeśli nie działa 3 ograniczenia do pozycjonowania każdego znacznika, nie jest to praktyczne!
3) Piszesz :
Co myślisz o tym sposobie robienia rzeczy i wspomnianym punkcie blokady (nieuniknione kopiowanie wszystkich znaczników 3D na wszystkich instancjonowanych częściach)?
Nieuniknione jest, że instancja utworu jest częścią, a więc wszystko, co jest widoczne, jest widoczne we wszystkich przypadkach.
Nadal możesz przejść przez wariant (najprostszy w Twoim przypadku kopiuj / wklej z linkiem geometrii części w nowej części) i utworzyć instancję znacznika w tej części.
Jeżeli potrzebna jest dokładna nomenklatura, część musi być nałożona (ukryta) na wariant i wyłączona z nomenklatury.
Super. Dziękuję za najnowsze informacje.
1) Informacje:
Na razie wierzę, nawet jeśli nie jest to idealne, że zamierzam stworzyć moje punkty orientacyjne 3D w częściach związanych z moimi częściami mechanicznymi za pomocą zoptymalizowanych kopii i stworzę wersję mojego produktu "mechanizmu" ze znakami orientacyjnymi i jedną bez znaczników 3D.
Uważam, że ponowne tworzenie wiązań dla każdej z części "Punktów orientacyjnych 3D" jest nieco długie.
2) Pytanie:
Jestem w trakcie ustawiania moich testów porównawczych. Z drugiej strony właśnie zdałem sobie sprawę, że nie zarządzałem dobrze ustawieniami, aby móc dostosować jego wymiary. Rzeczywiście, jeśli podwoję długość moich osi, objętość moich osi przestanie podążać za nimi, a mój układ współrzędnych nie będzie już ortogonalny.
2.1) Czy możesz mi przypomnieć, jak poradziłeś sobie z ustawieniem markera?
Wydaje mi się, że użyłeś:
- długość osi;
- racja żywnościowa na strzały.
Z drugiej strony filmy nie pokazują, jak je zdefiniowałeś. Czy możesz dodać krótki film na ten temat?
2.2) Następnie następuje krok ustawiania ustawienia podczas tworzenia instancji zoptymalizowanej kopii. Czy możesz mi powiedzieć, jak zdefiniować uwzględnienie parametrów podczas definiowania zoptymalizowanej kopii?
Swoją drogą, moje odczucie dotyczące uwzględniania parametrów podczas optymalizowanej kopii wydaje mi się nieco "efekciarskie" i znacznie mniej ważne niż określenie elementów referencyjnych biorących udział w pozycjonowaniu ciała. Ale moje oczy są jeszcze może zbyt naiwne w tym temacie...
Dobry wieczór najlepiej włóż plik powiem ci co jest nie tak
Już na zrzucie ekranu nie osadzasz relacji w zoptymalizowanej kopii, co oznacza, że po utworzeniu instancji nie można jej modyfikować i podążać za relacją (stosunek nie jest osadzony).
Jutro zrobię film do "publikacji" parametrów w zoptymalizowanej kopii.
Pozostając na poziomie 1 zoptymalizowanych kopii, bardzo przydatne jest wyobrażenie sobie, że kopia jest tworzona w celu utworzenia instancji obudowy wału (wiercenie, występ, pierścienie osadcze, fazowanie wejściowe itp.), użytkownik może zmienić te wartości przed odbudowaniem kopii.
Na poziomie 2 upewnimy się, że kopia znajdzie te informacje bezpośrednio w drzewie.
Kopia poziomu 2 dostosowuje się do otoczenia.
Wielki Franck! Bardzo dziękuję za pomoc i informacje.
Nawiasem mówiąc, wybór punktów przychodzi ze strzałkami na klawiaturze numerycznej jest świetny.
W przeciwnym razie próbowałem wdrożyć twój samouczek.
Brakuje mi dwóch etapów na końcu.
1) "Sketch.1 musimy przekierować formułę do osadzonej równoważności" Teraz, czy możesz dodać mi jakieś informacje, ponieważ na razie jeszcze nie zrozumiałem.
2) Czy możesz mi pokazać, gdzie ustawiasz proporcje strzałek?
Z góry dziękuję za pomoc
2) Nic nie zmieniłem, to Ty definiujesz to w diamisie sfery za pomocą wzoru , który opiera się na parametrze "równoważność.1" w Twoim pliku, a następnie w szkicu strzałki przez zewnętrzny ref na "rzut linii silouhette kuli i stosunek według wzoru na parametrze "równoważność.1".
1 ) Jedną z wad trybu hybrydowego jest to, że nie możesz zmienić kolejności według własnego uznania (jest to stworzone). równoważność.1 nie może być ponownie uporządkowana w zbiorze geometrycznym, musiałem odtworzyć równoważność.2 będąc aktywnym na zbiorze geometrycznym, więc wzory muszą być przekierowywane do parametru równoważności.2
Następnie przejdź do zestawu geometrycznego, który ma zostać osadzony w kopii.
Edycja: Przekierowanie, wybieramy parametr równoważności w tekście formuły.1 ('Relacje\Równoważność.1\Wartość'), a następnie wskazujemy na wykresie parametr równoważności.2
1 polubienie
Przepraszam Franck, że ponownie pytam Cię o te same kroki, ale minęły 3 razy, kiedy ponownie przeczytałem Twój dokument Word i następujące dwie uwagi:
1 ) Jedną z wad trybu hybrydowego jest to, że nie możesz zmienić kolejności według własnego uznania (jest on stworzony dla). równoważność.1 nie może być ponownie uporządkowany w zbiorze geometrycznym, musiałem odtworzyć równoważność.2 będąc aktywnym na zbiorze geometrycznym, więc wzory muszą być przekierowywane do parametru równoważności.2
2) Nic nie zmieniłem, to Ty definiujesz to w diamisie sfery za pomocą wzoru , który opiera się na parametrze "równoważność.1" w Twoim pliku, a następnie w szkicu strzałki przez zewnętrzny ref na "rzut linii silouhette kuli i stosunek według wzoru na parametrze "równoważność.1".
I nadal nie rozumiem tej uwagi:
i nadal nie rozumiem uwagi "Sketch.1 musisz przekierować formułę do osadzonej równoważności. Następnie przenieś formułę pod pojemnik zbioru geometrycznego"
Nawet jeśli mam już Równoważność.1 na karcie relacji w układzie współrzędnych 3D mojej części, czy muszę utworzyć nową równoważność w zbiorze geometrycznym mojej bryły współrzędnych 3D?
Byłoby wspaniale, gdybyś mógł mi opowiedzieć o tym kroku (za pomocą krótkiego filmu i chwilowo wracając do trybu hybrydowego) i przepraszam, jeśli jestem wtedy trochę ciężki.
Z góry dziękuję za pomoc.
Witam
Nie mogę przełączyć się w tryb hybrydowy, jest on zablokowany przez CATIA ADMIN, przekształcenie projektu hybrydowego w normalny jest zbyt skomplikowane, a dla rodzaju części, które opracowujemy, jest zbyt restrykcyjny, zdecydowaliśmy się zabronić korzystania z trybu hybrydowego użytkownikom CATIA, więc aby być jak inni, nie mam konta administratora.
Nie, nie jest konieczne przenoszenie równoważności i formuł, chyba że chcesz mieć możliwość modyfikowania swoich resperów 3D po ich wystąpieniu w innym CATPart, jeśli tworzysz ich instancję w tym samym CATPart, nie PB
Przekieruj formułę (przerób ją, jeśli wolisz), obecnie twoja formuła to "wartość parametru równoważności1 / 10".
Musi to być "wartość parametru równoważności2/10".
1 polubienie
Super! Bardzo dziękuję za pomoc. Myślę, że w końcu zrozumiałem ostatnie uwagi. Chodziło o to, aby umieścić równoważność w uporządkowanym zbiorze głównego korpusu tak, aby równoważność została zachowana przez skopiowanie ciała.
Skończyłem się orientować. Skopiowałem je tutaj.
W rzeczywistości stworzyłem 2 następujące przewodniki, z których chce się korzystać tą metodą:
1) Metoda 1: dodaj korpus "3D cue" w każdej części mojego mechanizmu, korzystając ze zoptymalizowanej kopii
--> W tym przypadku udział zawiera zoptymalizowane kopie, których można użyć.
2) Metoda 2: dodanie układu współrzędnych 3D do komponentu, który jest rozluźniony, aby móc nałożyć niezależne ograniczenia na każdą z części komponentu.
--> W tym przypadku nie ma potrzeby tworzenia zoptymalizowanych kopii, ponieważ kopiujemy część bezpośrednio.
Pytania:
1) Czy możesz mnie sprawdzić w dwóch częściach referencyjnych?
2) Kiedy zastosujemy metodę 2, w rzeczywistości nadal możemy dobrze oddzielić ograniczenia. Wracam więc do mojego poprzedniego założenia i uważam, że ta metoda nie jest zła. Swoją drogą, jak ograniczyć punkty orientacyjne: wystarczą 2 zbiegi okoliczności na dwóch osiach, prawda?
Z góry dziękuję za pomoc i do zobaczenia wkrótce.
rep.zip
Dobry wieczór:
1 ) Patrzę na jutro
2) tak, wystarczą dwie osie, ale w normalnym projekcie wystarczy związać jeden układ współrzędnych na drugim (wystarczy jedno ograniczenie), to nie działa w hybrydzie? (musisz zaznaczyć znaki w drzewie, a nie na geometrii)
1 polubienie
Witam:
Spojrzałem na pliki:
Na zoptymalizowanej kopii "Układ współrzędnych 3D-2 kierunki". początek układu współrzędnych wynosi 10 mm cala (Z)? (może tego właśnie chcesz).
W pliku "Repere3DS2_Seul.CATPart"
Opublikuję układ osi układu współrzędnych 3D, aby ułatwić implementację ograniczeń, jeśli oczywiście zbieżność układu odniesienia/odniesienia sprawdzi się w hybrydzie .